Sprawa T-297/16 P: Odwołanie wniesione w dniu 9 czerwca 2016 r. przez Valérię Annę Gyarmathy od wyroku wydanego w dniu 18 maja 2016 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-79/13 Gyarmathy/EMCDDA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.364.13

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 października 2016 r.

Odwołanie wniesione w dniu 9 czerwca 2016 r. przez Valérię Annę Gyarmathy od wyroku wydanego w dniu 18 maja 2016 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-79/13 Gyarmathy/EMCDDA

(Sprawa T-297/16 P)

Język postępowania: angielski

(2016/C 364/09)

(Dz.U.UE C z dnia 3 października 2016 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Valéria Anna Gyarmathy (Györ, Węgry) (przedstawiciel: adwokat A. Véghely)

Druga strona postępowania: Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

- uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 18 maja 2015 r. w sprawie F-79/13 Gyarmathy/EMCDDA;

- stwierdzenie nieważności decyzji (byłego) dyrektora EMCDDA z dnia 11 września 2012 r. oddalającej jej wniosek o udzielenie wsparcia;

- stwierdzenie nieważności decyzji (byłego) dyrektora EMCDDA z dnia 14 września 2012 r. o nieprzedłużeniu z wnoszącą odwołanie umowy o pracę;

- stwierdzenie nieważności decyzji (byłego) przewodniczego zarządu EMCDDA z dnia 13 maja 2013 r. i decyzji (byłego) dyrektora EMCDDA z dnia 25 czerwca 2013 r.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi dwa zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący żądania stwierdzenia nieważności decyzji dyrektora EMCDDA z dnia 11 września 2012 r. oddalającej jej wniosek o udzielenie wsparcia:

Wnosząca odwołanie podnosi, że w wyroku wydanym w pierwszej instancji w sprawie F-79/13 w dniu 18 maja 2015 r. Sąd do spraw Służby Publicznej, stwierdzeniem, że administracja agencji właściwie zajęła się zażaleniami wnoszącej odwołanie, przeinaczył okoliczności faktyczne i zaprzeczył obszernym dowodom z dokumentów zawartym w aktach sprawy. (Były) dyrektor EMCDDA oddalił wniosek wnoszącej odwołanie o udzielenie wsparcia, przede wszystkim jej wniosek o uwolnienie jej od długotrwałego zastraszania i mobbingu, którym była poddawana przez swojego bezpośredniego przełożonego. (Były) dyrektor naruszył obowiązek wspomagania, staranności i dobrej administracji (wyroki: z dnia 27 listopada 2008 r. Klug/EMEA, F-35/07, EU:F:2008:150, pkt 74; z dnia 12 lipca 2011 r., Komisja/ Q, T-80/09 P, EU:T:2011:347, pkt 84). Na podstawie stanu faktycznego i dowodów zawartych w aktach sprawy, art. 24 regulaminu pracowniczego oraz właściwego utrwalonego orzecznictwa (były) dyrektor EMCDDA, działający jako organ powołujący, nie zapewnił wnoszącej odwołanie żądanego wsparcia i nie podjął działań niezbędnych do ochrony ogólnie spokoju służby, a szczególnie wnoszącej odwołanie przed niewłaściwym traktowaniem. W związku z tym wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej w pierwszej instancji w odniesieniu pierwszego zarzutu jest nieprawidłowy w zakresie ustaleń faktycznych, a ponadto niegodny z przepisami wspólnotowymi i utrwalonym orzecznictwem. Należy go więc uchylić oraz stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji.

2. Zarzut drugi dotyczący żądania stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 14 września 2012 r. o nieprzedłużeniu z wnoszącą odwołanie umowy o pracę:

Zaskarżony wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej opierał się na toku rozumowania, zgodnie z którym decyzja (byłego) dyrektora EMCDDA z dnia 19 grudnia 2012 r. odnosiła się do oficjalnego zażalenia wnoszącej odwołanie z dnia 10 grudnia 2012 r., kwestionującego - między innymi - decyzję (byłego) dyrektora z dnia 14 września 2012 r. o nieprzedłużeniu z wnoszącą odwołanie umowy o pracę. Jednak, co wynika w sposób oczywisty z samego brzmienia wspomnianego pisma, nie da się go interpretować w ten sposób. Jest to natomiast decyzja dotycząca wszczęcia dochodzenia administracyjnego w oparciu o zażalenie wnoszącej odwołanie. W dodatku w tym samym piśmie (były) dyrektor zaprzecza temu, by podjął jakąkolwiek decyzję w przedmiocie umowy o pracę wnoszącej odwołanie. Ponadto gdyby nawet podtrzymać oczywiście błędną interpretację zaskarżonej decyzji, to nadal decyzja ta jest niezgodna z prawem, ponieważ wnosząca odwołanie nie została przedtem wysłuchana (wyrok z dnia 12 grudnia 2013 r., CH/ Parlament, F-129/12, EU:F:2013:203) i stanowi ona jedynie akt przygotowawczy (wyrok z dnia 16 marca 2009 r., R/ Komisja, T-156/08 P, EU:T:2009:69), a jako taka nie jest oddzielnie zaskarżalna (wyrok z dnia 10 listopada 2009 r., N/ Parlament, F-71/08, EU:F:2009:150; postanowienie z dnia 23 października 2012 r., Possanzini/Frontex, F-61/11, EU:F:2012:146). Zaskarżona decyzja stanowi również nadużycie władzy (wyroki: z dnia 19 października 1995 r., Obst/ Komisja, T-562/93, EU:T:1995:181; z dnia 12 grudnia 2000 r., Dejaiffe/OHIM, T-223/99, EU:T:2000:292; z dnia 25 września 2012 r., Bermejo Garde/EKES, F-41/10, EU:F:2012:135) zgodnie z dowodami z akt sprawy. Można nawet kwestionować to, czy (były) dyrektor EMCDDA miał odpowiednie uprawnienia w chwili podjęcia zaskarżonej decyzji (postanowienie z dnia 25 października 1996 r., Lopes/Trybunał Sprawiedliwości, T-26/96, EU:T:1996:157). Należy pamiętać, że pozwana nie złożyła odpowiedzi na skargę, co doprowadziło do wydania wyroku zaocznego. W rozumowaniu zaskarżonego wyroku wydanego w pierwszej instancji Sąd oparł się na argumencie z odpowiedzi pozwanej wniesionej w innej sprawie (F-22/14, Gyarmathy/EMCDDA), przez co naruszył granice procedury. Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej w odniesieniu do drugiego zarzutu również jest niezgodny ze stanem faktycznym i materiałem dowodowym zawartym w aktach sprawy. Stanowi oczywiste naruszenie wymogów proceduralnych. Należy go więc uchylić oraz stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji.