Sprawa T-291/21: Skarga wniesiona w dniu 25 maja 2021 r. - Cathay Pacific Airways / Komisja

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.289.41

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 lipca 2021 r.

Skarga wniesiona w dniu 25 maja 2021 r. - Cathay Pacific Airways / Komisja

(Sprawa T-291/21)

Język postępowania: angielski

(2021/C 289/58)

(Dz.U.UE C z dnia 19 lipca 2021 r.)

Strony

Strona skarżąca: Cathay Pacific Airways Ltd (Hong-Kong, Chiny) (przedstawiciele: adwokaci M. Rees i E. Estellon)

Strona pozwana: Komisja

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– zasądzenie na podstawie art. 268 i 340 TFUE od Unii Europejskiej (reprezentowanej przez Komisję Europejską) zapłaty:

– rekompensaty finansowej odpowiadającej odsetkom za zwłokę od kwoty 57 120 000 EUR według stopy procentowej EBC dla jego operacji refinansowych z dnia 1 listopada 2010 r. (tj. 1,0 punktu procentowego), powiększonej o 3,5 punktu procentowego, za okres od dnia 10 lutego 2011 r. do dnia 4 lutego 2016 r., co daje kwotę 14 211 026,51 EUR, lub w innym wypadku według stopy procentowej, którą Sąd uzna za właściwą;

– odsetek składanych od kwoty odsetek za zwłokę za okres od dnia 5 lutego 2016 r. (lub w innym wypadku od dnia, który Sąd uzna za właściwy) do dnia rzeczywistej zapłaty przez Komisję Europejską kwoty dochodzonej w poprzednim akapicie, według stopy procentowej EBC dla jego operacji refinansowych, powiększonej o 3,5 punktu procentowego, lub w innym wypadku według stopy procentowej, którą Sąd uzna za właściwą;

– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji na podstawie art. 263 TFUE;

– obciążenie Komisji całością kosztów niniejszego postępowania poniesionych przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skargi o odszkodowanie skarżąca podnosi jeden zarzut. Skarżąca twierdzi, że Unia Europejska jest zobowiązana na podstawie art. 266, 268 i 340 TFUE do zapłaty na rzecz skarżącej pozaumownego odszkodowania w wysokości odsetek za zwłokę za okres referencyjny.

Na poparcie skargi o stwierdzenie nieważności strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy: Sąd powinien stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji, ponieważ przyjęcie w niej, że żądanie zostało podniesione po terminie, stanowi naruszenie prawa.

2. Zarzut drugi: zaskarżona decyzja narusza rozporządzenie Komisji nr 2342/2002 ¹  interpretowane zgodnie z art. 266 TFUE.

3. Zarzut trzeci: zaskarżona decyzja narusza rozporządzenie Komisji nr 2342/2002 ²  interpretowane zgodnie z art. 266 TFUE.

4. Zarzut czwarty: Sąd powinien stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji ³ , ponieważ jest niewystarczająco uzasadniona.

¹ Rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. 2002, L 357, s. 1).

² Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (Dz.U. 2012, L 362, s. 1).

³ Nr Ares(2021)2113498 z dnia 25 marca 2021 r.