Sprawa T-291/05: Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2005 r. przez Mohammada Reza Fardooma i Michaela Ashbrooka przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2005.229.37/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 17 września 2005 r.

Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2005 r. przez Mohammada Reza Fardooma i Michaela Ashbrooka przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-291/05)

(2005/C 229/77)

(Język postępowania: francuski)

(Dz.U.UE C z dnia 17 września 2005 r.)

W dniu 25 lipca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Mohammada Reza Fardooma, zamieszkałego w Roodt-sur-Syre (Luksemburg) oraz Michaela Ashbrooka, zamieszkałego w Strassen (Luksemburg), reprezentowanych przez adwokatów Gillesa Bounéoua i Frédérica Frabettiego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.

Skarżący wnoszą do Sądu Pierwszej Instancji o:

– uchylenie decyzji kierownika wydziału "Dialog społeczny", wydanych w dniu 4 listopada 2004 r. i odmawiających wydania polecenia wyjazdu skarżących, w następstwie ich wniosków złożonych w dniu 9 września 2004 r., w celu uczestnictwa w spotkaniu z komisarzem w dniu 13 września 2004 r.

– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący zostali zaproszeni, jako przedstawiciele związku zawodowego, na spotkanie z komisarzem w dniu 13 września 2004 r. W celu uczestnictwa w tym spotkaniu skarżący złożyli wcześniej wniosek o wydanie polecenia wyjazdu. Wniosek ten został rozpoznany przez przełożonego dopiero 41 dni później. Uprawniony do wydania takiego polecenia, opierając się na tym opóźnieniu, odmówił wydania poleceń wyjazdu.

Skarżący żądają uchylenia tej decyzji. Na poparcie ich skargi powołują oni naruszenie art. 24a regulaminu pracowniczego, swobody zrzeszania się w związkach zawodowych, zasady równego traktowania, zasady niedyskryminacji, jak również postępowanie w sposób arbitralny. W tym kontekście skarżący twierdzą, iż złożyli wnioski w terminie i że nie mogą ponosić odpowiedzialności za ich opóźnione rozpoznanie. Ponadto skarżący podnoszą, że wystąpili o wyjazd służbowy bez diet i że tym samym nie mogło być mowy o obciążeniu budżetu instytucji.

Skarżący również podnoszą naruszenie obowiązku uzasadnienia, jak również obowiązku opieki.