Sprawa T-286/10: Skarga wniesiona w dniu 30 czerwca 2010 r. - Fondation de l’Institut de Recherche Idiap przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2010.221.57

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 sierpnia 2010 r.

Skarga wniesiona w dniu 30 czerwca 2010 r. - Fondation de l'Institut de Recherche Idiap przeciwko Komisji

(Sprawa T-286/10)

(2010/C 221/91)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 14 sierpnia 2010 r.)

Strony

Strona skarżąca: Fondation de l'Institut de Recherche Idiap (przedstawiciel: G. Chapus-Rapin, adwokat)

Strona pozwana: Komisja

Żądania strony skarżącej

– tytułem żądania wstępnego nadanie skutku zawieszającego niniejszej skardze;

– tytułem żądania głównego:

– uznanie skargi za dopuszczalną;

– dopuszczenie skargi;

– w konsekwencji:

– stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 11 maja 2010 r. wydanej przez Komisję Europejską;

– uznanie za kwalifikujące się do dofinansowania z funduszy zewnętrznych Unii Europejskiej koszty pracowników naukowych zatrudnionych na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony pracujących nad programami AMIDA, BACS i DIRAC;

– postanowienie, że IDIAP nie musi dokonywać zwrotu 98.042,45 EUR za DIRAC i 251.505,76 EUR za AMIDA;

– obciążenie Komisji Europejskiej wszystkimi kosztami postępowania;

– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami i wynagrodzeniem adwokata IDIAP;

– tytułem żądania ewentualnego:

– uznanie skargi za dopuszczalną;

– dopuszczenie skargi;

– w konsekwencji:

– stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 11 maja 2010 r. wydanej przez Komisję Europejską;

– nakazanie Komisji przeprowadzenia nowego audytu IDIAP i powierzenie go innej instytucji niż Treureva;

– obciążenie Komisji Europejskiej wszystkimi kosztami postępowania;

– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami i wynagrodzeniem adwokata IDIAP.

Zarzuty i główne argumenty

Strona skarżąca w niniejszej skardze opartej na klauzuli arbitrażowej wnosi zasadniczo do Sądu o to, aby orzekł o kwalifikowalności kosztów wyłożonych na pracowników naukowych zatrudnionych na podstawie umowy na czas nieokreślony w ramach umów AMIDA, BACS i DIRAC wpisujących się w zakres specjalnych programów badań, rozwoju technologicznego i prezentacji zatytułowanych "Integrowanie i wzmacnianie Europejskiej Przestrzeni Badawczej (2002-2006)" i "Technologie Społeczeństwa Informacyjnego (2000-2006)".

Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi, że:

– interpretacja umów AMIDA, BACS i DIRAC dokonana przez Komisję, zgodnie z którą koszty umów o pracę pracowników zatrudnionych na czas nieokreślony są normalnymi niekwalifikowalnymi kosztami operacyjnymi, a nie dodatkowymi kosztami związanymi z projektami, jest arbitralna lub co najmniej nieuzasadniona ze względu na to, że:

– wzór umowy będący podstawą zawarcia umów z AMIDA, BACS i DIRAC nie wyłącza z kosztów kwalifikowalnych umów o pracę na czas nieokreślony;

– związek pomiędzy umowami o pracę pracowników naukowych i projektami AMIDA, BACS i DIRAC jest wyraźnie określony w umowach o pracę;

– umowy o pracę pracowników naukowych były zawarte jedynie z uwagi na projekty, ponieważ skarżąca nie dysponowała własnymi środkami w celu dokonywania wypłaty pracownikom naukowym poza programami;

– najodpowiedniejszym środkiem pozwalającym zapewnić zakończenie stosunku pracy z pracownikami naukowymi z chwilą zakończenia projektu jest zawarcie umowy na czas nieokreślony, która zgodnie z prawem szwajcarskim (odpowiadającym miejscu prowadzenia działalności przez skarżącą) może zostać rozwiązana w każdej chwili bez uzasadnienia z krótkim terminem wypowiedzenia;

– interpretacja Komisji jest sprzeczna z zasadą dobrej wiary i zasadą uzasadnionych oczekiwań, ponieważ interpretacja ta stopniowo ulegała zmianie;

– tytułem zarzutu ewentualnego, przeprowadzenie audytu będące przedmiotem zaskarżonej decyzji jest obciążone wadami niepodlegającymi konwalidacji, co powinno skutkować stwierdzeniem jego nieważności.