Sprawa T-285/19: Skarga wniesiona w dniu 2 maja 2019 r. - SGI Studio Galli Ingegneria Srl/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.213.76

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 czerwca 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 2 maja 2019 r. - SGI Studio Galli Ingegneria Srl/Komisja

(Sprawa T-285/19)

Język postępowania: włoski

(2019/C 213/73)

(Dz.U.UE C z dnia 24 czerwca 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: SGI Studio Galli Ingegneria Srl (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: F. Marini, V. Catenacci i R. Viglietta, avvocati)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie, że skarżąca nie ma obowiązku zapłaty na rzecz Komisji Europejskiej kwot żądanych przez tę ostatnią w nocie obciążeniowej nr 3241902288 doręczonej w dniu 22 lutego 2019 r. i ostatnio w piśmie doręczonym w dniu 29 kwietnia 2019 r. - Ref. Ares(2019)2858540, tytułem odzyskania wkładu i wypłaty odszkodowania ze względu na zarzucane uchybienie przez Studio Galli Ingegneria obowiązkom spoczywającym na nim na mocy umowy powierzenia grantu nr 619120 dotyczącej projektu zwanego "MARSOL";

- stwierdzenie nieistnienia uchybień podnoszonych przez Komisję;

- stwierdzenie bezprawności, nieważności, a w każdym razie bezzasadności wstępnego pisma informacyjnego z dnia 19 grudnia 2018r., sprawozdania z kontroli OLAF-u, noty obciążeniowej z dnia 22 lutego 2019 r., kolejnego przypomnienia z dnia 2 kwietnia 2019 r. oraz ostatecznego pisma z dnia 29 kwietnia 2019 r. określającego żądaną kwotę i oddalającego kolejne wnioski SGI - Ref. Ares(2019)2858540;

- stwierdzenie nieistnienia wierzytelności zgłoszonej przez Komisję;

- stwierdzenie prawa skarżącej do wkładu rzeczywiście wypłaconego przez Komisję na mocy umowy powierzenia grantu nr 619120 na projekt "MARSOL";

- tytułem ewentualnym - stwierdzenie, że kwota będąca przedmiotem odzyskania przez Komisję nie może przekraczać 100 044,99 EUR;

- dalszym tytułem ewentualnym - zobowiązanie Komisji do zapłaty na rzecz SGI kosztów poniesionych na wykonanie projektu "MARSOL" tytułem bezpodstawnego wzbogacenia.

Zarzuty i główne argumenty

1. Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia zasady dobrej wiary w umowach, naruszenia prawa do obrony na etapie następującym po zakończeniu kontroli, naruszenia prawa do skutecznego środka prawnego w rozumieniu art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "KPP"), naruszenia prawa do dobrej administracji w rozumieniu art. 41 KPP, naruszenia prawa dostępu do dokumentów w rozumieniu art. 42 KPP, a także naruszenia art. II.22 umowy powierzenia grantu i art. belgijskiego kodeksu cywilnego.

- Podnosi się w tym względzie, że Komisja nie uwzględniła wniosku o zawieszenie postępowania i o dostęp do dokumentów z akt kontroli OLAF-u złożonego przez skarżącą, natomiast przystąpiła do wystawienia noty obciążeniowej i kolejnych przypomnień, mimo że spółka nie miała faktycznej możliwości udzielenia odpowiedzi na końcowe sprawozdanie OLAF-u ze względu na wewnętrzne problemy. Komisja naruszyła zatem zasadę dobrej wiary w umowach i zasadę prawa do skutecznej obrony zarówno w postępowaniu administracyjnym, jak i przed Sądem.

2. Zarzut drugi dotyczy nieistnienia zarzucanego uchybienia, nieistnienia wierzytelności podnoszonej przez Komisję Europejską, bezprawności i bezzasadności sprawozdania z kontroli OLAF-u, a w konsekwencji wstępnego pisma informacyjnego i not obciążeniowych Komisji, naruszenia zasad domniemania niewinności, ciężaru dowodu, słuszności, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r., a także istnienia błędu w ocenie dowodu oraz naruszenia art. belgijskiego kodeksu cywilnego.

- Podnosi się w tym względzie, że żadne z uchybień, na których podstawie Komisja sformułowała żądanie zwrotu, nie jest zasadne, jak wynika z dokumentacji załączonej do akt. Czas pracy i koszty personelu zostały prawidłowo wskazane dla wszystkich zasobów zaangażowanych w projekt i odpowiadają wymaganiom Komisji. Nie zachodzi powielanie się zasobów i innych subwencjonowanych projektów. Nie występują żadne inne zarzucane uchybienia. Wszystkie zastrzeżenia OLAF-u, na których Komisja opiera żądanie zwrotu, odnoszą się do innych projektów. Ciężar dowodu nie został przeniesiony.

3. Zarzut trzeci dotyczy naruszenia zasady proporcjonalności, słuszności i dobrej wiary w umowach oraz art. II.22 umowy powierzenia grantu.

- Podnosi się w tym względzie, że Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności, żądając zwrotu całego wkładu wypłaconego skarżącej, mimo iż postępowanie kontrolne wykazało nieprawidłowości jedynie w odniesieniu do dwóch specjalistów uczestniczących w projekcie. Żądane są również wszystkie pozostałe koszty bezpośrednie inne niż koszty personelu, a także wszystkie koszty pośrednie.

4. Zarzut czwarty, podniesiony tytułem ewentualnym, dotyczy prawa do odszkodowania ze względu na bezpodstawne wzbogacenie Komisji.

- Zdaniem skarżącej spełnione są warunki wymagane do wniesienia powództwa, a mianowicie wzbogacenie jednej strony umowy i zubożenie drugiej oraz związek przyczynowy pomiędzy wzbogaceniem i zubożeniem.