Sprawa T-281/18: Skarga wniesiona w dniu 3 maja 2018 r. - ABLV Bank / EBC.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.259.38

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 lipca 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 3 maja 2018 r. - ABLV Bank / EBC

(Sprawa T-281/18)

Język postępowania: angielski

(2018/C 259/53)

(Dz.U.UE C z dnia 23 lipca 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: ABLV Bank AS (Ryga, Łotwa) (przedstawiciele: adwokaci O. Behrends, M. Kirchner i L. Feddern)

Strona przeciwna: Europejski Bank Centralny (EBC)

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiego Banku Centralnego (EBC) z dnia 23 lutego 2018 r. stwierdzających, że skarżący i ABLV Bank Luxembourg, SA są na progu upadłości lub są zagrożone upadłością; oraz

- obciążenie strony przeciwnej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi dziesięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że dokonana przez EBC ocena kryterium "bycia na progu upadłości lub bycia zagrożonym upadłością" w odniesieniu do skarżącego i jego jednostki zależnej ABLV Bank Luxembourg była błędna i nie zawierała szeregu aspektów.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez EBC prawa skarżącego do bycia wysłuchanym i innych jego praw procesowych.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez EBC prawa skarżącego do odpowiednio uzasadnionej decyzji.

4. Zarzut czwarty dotyczący tego, że EBC nie zbadał i nie dokonał oceny w sposób staranny i bezstronny wszystkich istotnych aspektów indywidualnej sprawy.

5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności.

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia przez EBC zasady równego traktowania.

7. Zarzut siódmy dotyczący naruszenia przez EBC prawa własności i wolności prowadzenia działalności gospodarczej.

8. Zarzut ósmy dotyczący naruszenia przez EBC zasady nemo auditur.

9. Zarzut dziewiąty dotyczący dopuszczenia się przez EBC nadużycia uprawnień.

10. Zarzut dziesiąty naruszenia przez EBC wynikającego z art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej prawa skarżącego ze względu na niezapewnienie rozpatrzenia sprawy skarżącego przez odpowiednie instytucje i organy Unii.