Sprawa T-28/07: Skarga wniesiona w dniu 7 lutego 2007 r. - Fels Werke i in. przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2007.69.26
Akt nienormatywny(Sprawa T-28/07)
(2007/C 69/55)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 24 marca 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Fels-Werke GmbH (Goslar, Niemcy), Saint- Gobain Glass Deutschland GmbH (Akwizgran, Niemcy) i Spenner Zement GmbH & Co. KG (Erwitte, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci H. Posser i S. Altenschmidt)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności art. 1 pkt 2 decyzji Komisji z dnia 29 listopada 2006 r. w sprawie krajowego planu rozdzielania pozwoleń na emisje gazów cieplarnianych notyfikowanego przez Niemcy zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (numer dokumentu nieopublikownay) w zakresie, w jakim uznaje gwarancje przydziału opisane w rozdziale 6.2 niemieckiego krajowego planu rozdzielania pod nagłówkami "Dodatkowe nowe instalacje zgodnie z § 11 ZuG 2007" i "Przydziały zgodnie z § 8 ZuG 2007" z pierwszego okresu działania za niezgodne z dyrektywą 2003/87/WE,
– stwierdzenie nieważności art. 2 pkt 2 tej decyzji w zakresie, w jakim nakłada na Republikę Federalną Niemiec warunki zastosowania gwarancji przydziału opisanych w rozdziale 6.2 niemieckiego krajowego planu rozdzielania pod nagłówkami "Dodatkowe nowe instalacje zgodnie z § 11 ZuG 2007" i "Przydziały zgodnie z § 8 ZuG 2007" z pierwszego okresu działania i nakazuje przy tym stosowanie tego samego współczynnika realizacji jak w przypadku innych podobnych istniejących instalacji,
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżące zwracają się przeciwko decyzji Komisji z dnia 29 listopada 2006 r. w sprawie krajowego planu rozdzielania pozwoleń na emisje gazów cieplarnianych notyfikowanego przez Niemcy zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady. Komisja kwestionuje w niej pewne aspekty krajowego planu rozdzielania dla Niemiec z powodu niezgodności z załącznikiem III do dyrektywy 2003/87/WE(1).
Skarżące, które prowadzą instalacje objęte systemem handlu przydziałami emisji, twierdzą, że zaskarżona decyzja dotyczy ich bezpośrednio i indywidualnie.
W uzasadnieniu skargi podnoszą cztery zarzuty:
W pierwszej kolejności twierdzą, że w dniu 29 listopada 2006 r. pozwana nie była uprawniona do odrzucenia niemieckiego krajowego planu rozdzielania, gdyż upłynął już termin zawity przewidziany na to w art. 9 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE.
Ponadto skarżące zarzucają co do istoty błędne zastosowanie art. 9 ust. 3 w związku z kryteriami zawartymi w załączniku III do dyrektywy 2003/87/WE. Ich zdaniem w przypadku kwestionowanych przez Komisję gwarancji przydziału dla nowych instalacji nie chodzi o pomoc w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE. Nie ma też miejsca nieuzasadnione uprzywilejowanie tych instalacji.
Zaskarżona decyzja nie jest ponadto wystarczająco uzasadniona i narusza z tego powodu art. 253 WE.
W końcu zaskarżona decyzja narusza wspólnotową zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań.
______
(1) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie i zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275, str. 32).