Sprawa T-279/13: Skarga wniesiona w dniu 24 maja 2013 r. - Ezz i in. przeciwko Radzie.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.207.51

Akt nienormatywny

Wersja od: 20 lipca 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 24 maja 2013 r. - Ezz i in. przeciwko Radzie

(Sprawa T-279/13)

(2013/C 207/83)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 20 lipca 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ahmed Abdelaziz Ezz (Giza, Egipt), Abla Mohammed Fawzi Ali Ahmed Salama (Kair, Egipt), Khadiga Ahmed Ahmed Kamel Yassin (Londyn, Zjednoczone Królestwo), Shahinaz Abdel Azizabdel Wahab Al Naggar (Giza, Egipt) (przedstawiciele: J. Lewis, Queen's Counsel, B. Kennelly, barrister, i J. Binns, solicitor)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2013/144/WPZiB z dnia 21 marca 2013 r. zmieniającej decyzję 2011/172/WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Egipcie (Dz.U. L 82, s. 54) i rozporządzenia Rady (UE) nr 270/2011 z dnia 21 marca 2011 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Egipcie (Dz.U. L 76, s. 4), utrzymanego przez decyzję Rady z dnia 21 marca 2013 r., w zakresie, w jakim mają one zastosowanie do skarżących; oraz

– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi na podstawie 263 TFUE skarżący podnoszą sześć zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczący tego, że: a) decyzji Rady 2013/144/WPZiB brakowało właściwej podstawy prawnej, gdyż nie spełniała ona wymogu z art. 29 TUE; oraz b) rozporządzenie Rady (UE) nr 270/2011 nie mogło zostać utrzymane, gdyż nie spełniało wymogów swojej domniemanej podstawy prawnej, czyli art. 215 ust. 2 TFUE.

2) Zarzut drugi dotyczący tego, że kryterium przyjęcia środków ograniczających określone w art. 1 decyzji Rady 2011/172/WPZiB i w art. 2 rozporządzenia Rady (UE) nr 270/2011 nie zostało spełnione. Ponadto skarżący podnoszą, że przedstawione przez stronę pozwaną uzasadnienie przyjęcia środków ograniczających przeciwko skarżącym jest całkowicie niejasne, niekonkretne, niepoparte dowodami, nieuzasadnione i niewystarczające do uzasadnienia stosowania takich środków.

3) Zarzut trzeci dotyczący tego, że strona pozwana naruszyła prawo skarżących do obrony oraz prawo do skutecznej ochrony sądowej, ponieważ: a) środki ograniczające nie przewidują procedury informowania skarżących o dowodach, na których opierała się decyzja o zamrożeniu ich aktywów, lub umożliwiającej im skuteczne przedstawienie uwag na temat tych dowodów; b) przedstawione uzasadnienie zawiera ogólne i niejasne twierdzenia bez poparcia na temat postępowań sądowych; oraz c) strona pozwana nie przedstawiła wystarczających informacji umożliwiających skarżącym skuteczne przedstawienie ich stanowiska w odpowiedzi, co nie pozwala Sądowi ocenić, czy decyzja i ocena Rady były zasadne i oparte na przekonujących dowodach.

4) Zarzut czwarty dotyczący tego, że strona pozwana nie przedstawiła skarżącym wystarczającego uzasadnienia objęcia ich zaskarżonymi środkami z naruszeniem obowiązku jasnego przedstawienia rzeczywistych i konkretnych powodów uzasadniających jej decyzję, w tym konkretnych powodów indywidualnych, które skłoniły ją do uznania, że skarżący byli odpowiedzialni za sprzeniewierzenie egipskich funduszy państwowych.

5) Zarzut piąty dotyczący tego, że strona pozwana bezzasadnie i nieproporcjonalnie naruszyła prawo własności skarżących oraz ich dobre imię.

6) Zarzut szósty dotyczący tego, że umieszczenie skarżących w wykazie osób, przeciwko którym stosować się będą środki ograniczające, opiera się na oczywistym błędzie w ocenie.