Sprawa T-278/07 P: Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 11 maja 2007 r. w sprawie F-2/06 Luigi Marcuccio przeciwko Komisji, wniesione w dniu 18 lipca 2007 r. przez Luigi'ego Marcussio.
Dz.U.UE.C.2007.211.55/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-278/07 P)
(2007/C 211/103)
(Dz.U.UE C z dnia 8 września 2007 r.)
Język postępowania: włoski
Strony
Wnoszący odwołanie: Luigi Marcussio (przedstawiciel: G. Cipressa, adwokat)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– w każdym razie uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości;
– uwzględnienie żądań podniesionych przez niego w postępowaniu w pierwszej instancji;
– zasądzenie od Komisji na jego rzecz zwrotu ogółu kosztów i wydatków poniesionych przez niego w związku z tym postępowaniem;
– ewentualnie, przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd do spraw Służby Publicznej.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie wnosi o uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 11 maja 2007 r. w sprawie F-2/06 Marcuccio przeciwko Komisji odrzucającego skargę wniesioną przez wnoszącego odwołanie jako niedopuszczalną.
Wnoszący odwołanie podnosi następujące zarzuty:
– Jego zdaniem Sąd do spraw Służby Publicznej zniekształcił i błędnie ocenił stan faktyczny oraz żądania przedstawione przez wnoszącego odwołanie w sporządzonych przez niego pismach procesowych. W tym kontekście wnoszący odwołanie podnosi w szczególności, że rzeczywiste istnienie decyzji kwestionowanej przez wnoszącego odwołanie w postępowaniu w pierwszej instancji wynika jednoznacznie z treści pisma Komisji z dnia 29 lipca 2005 r., w którym przewidziana została możliwość ponownego otwarcia akt spraw uznanych za zakończone. Wskazanie na taką możliwość nie pozostawia mianowicie zdaniem wnoszącego odwołanie żadnej wątpliwości co do kwestii, że decyzja zaskarżona przez wnoszącego odwołanie w postępowaniu w pierwszej instancji nie tylko została wydana, ale również została rzeczywiście wykonana;
– Wnoszący odwołanie uważa, że wydając postanowienie, w którym sąd orzeka oczywistą niedopuszczalność skargi ze względów porządku publicznego takich jak nieistnienie niekorzystnego aktu, o którego stwierdzenie nieważności wnosi skarżący, po próbie polubownego rozstrzygnięcia sporu, sąd narusza prawo, tym bardziej, że nie przedstawił wyczerpującego uzasadnienia tej decyzji odnoszącego się do okoliczności przedmiotowej sprawy.
– Wnoszący odwołanie uważa, że naruszenie jego prawa do obrony spowodowało doznanie przez niego krzywdy, która nie może zostać naprawiona, ponieważ nie został on poinformowany o kontynuowaniu postępowania i w związku z tym nie mógł był przedsięwziąć żadnych środków służących lepszej obronie swoich praw. Po tym jak wnoszący odwołanie otrzymał pismo od Sądu do spraw Służby Publicznej, w którym został poinformowany o próbie polubownego rozstrzygnięcia sporu, nie został on powiadomiony pisemnie, ani też w żadnej innej formie, o kontynuowaniu postępowania, a tym bardziej o wyniku tej próby. Ponadto Sąd do spraw Służby Publicznej wydał zaskarżone postanowienie po upływie ponad sześciu miesięcy od chwili podjęcia próby polubownego rozstrzygnięcia sporu. Dodatkowo próba ta nie została przywołana w treści zaskarżonego postanowienia.
– W końcu wnoszący odwołane podnosi całkowity brak uzasadnienia zaskarżonego postanowienia oraz błędne zastosowanie pojęcia niekorzystnego środka.