Sprawa T-275/06: Skarga wniesiona w dniu 4 października 2006 r. - Omya przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.294.59

Akt nienormatywny
Wersja od: 2 grudnia 2006 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 października 2006 r. - Omya przeciwko Komisji

(Sprawa T-275/06)

(2006/C 294/119)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 2 grudnia 2006 r.)

Strony

Strona skarżąca: Omya AG (Oftringen, Szwajcaria) (Przedstawiciele: J. Flynn, Barrister i C. Ahlborn, Solicitor)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

– [...] Omya wnosi więc do Sądu o stwierdzenie nieważności decyzji i obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez Omya.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006) 3163 wersja ostateczna z dnia 19 lipca 2006 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw COMP/M.3796, w której Komisja uznała, że przejęcie przez skarżącą działalności w zakresie wytrąconego węglanu wapnia od J.M. Huber Corporation jest zgodne ze wspólnym rynkiem i funkcjonowaniem porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Komisja wprowadziła następnie pewne warunki i obowiązki, które skarżąca ma spełnić.

Skarżąca stwierdza, że a) względy konkurencji wskazane przez Komisję są bezzasadne oraz że b) w każdym razie środki zaradcze rzeczywiście nałożone na skarżącą są nieodpowiednie i nieusprawiedliwione względami wskazanymi przez Komisję oraz nie są w stanie wywołać utrzymywanych przez Komisję skutków.

Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi trzy zarzuty prawne.

Po pierwsze skarżąca podnosi, że Komisja w sposób oczywiście błędny stwierdziła, że transakcja znacznie zakłóci skuteczną konkurencję.

Po drugie skarżąca stwierdza, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie oraz naruszyła zasadę proporcjonalności poprzez wprowadzenie wymogu zbycia fabryki Kuusankoski.

Po trzecie skarżąca wskazuje, że Komisja naruszyła istotne wymogi proceduralne poprzez nieprawidłowe zbadanie dowodów znajdujących się w jej posiadaniu oraz niezapewnienie skarżącej dostępu do wszystkich stosownych dokumentów, przez co naruszyła prawo skarżącej do obrony.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.