Sprawa T-274/13: Skarga wniesiona w dniu 17 maja 2013 r. - Emadi przeciwko Radzie.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.207.48/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 20 lipca 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 17 maja 2013 r. - Emadi przeciwko Radzie

(Sprawa T-274/13)

(2013/C 207/80)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 20 lipca 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Hamid Reza Emadi (Teheran, Iran) (przedstawiciel: adwokat T. Walter)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 206/2013 z dnia 11 marca 2013 r. w sprawie wykonania art. 12 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 359/2011 dotyczącego środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Iranie w zakresie, w jakim dotyczy ono Hamida Rezy Emadiego;

– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa skarżącego do obrony

– Rada naruszyła prawo skarżącego do skutecznej ochrony prawnej, a w szczególności obowiązek uzasadnienia, ponieważ nie przedstawiła dostatecznego uzasadnienia dla umieszczenia skarżącego w załączniku do zaskarżonego rozporządzenia wykonawczego;

– Rada naruszyła prawo skarżącego do bycia wysłuchanym przed sądem, ponieważ nie stworzyła skarżącemu przewidzianej w art. 12 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 359/2011 ¹ możliwości zgłoszenia uwag w przedmiocie umieszczenia w wykazie podmiotów objętych sankcjami i związanej z tym kontroli przez Radę.

2) Zarzut drugi dotyczący braku podstawy dla umieszczenia skarżącego w wykazie podmiotów objętych sankcjami

– Przedstawione przez Radę powody umieszczenia skarżącego w wykazie podmiotów objętych sankcjami nie pozwalają stwierdzić, na jakiej podstawie prawnej Rada oparła swoją decyzję w tym przedmiocie;

– umieszczając skarżącego w wykazie zawartym w załączniku do spornego rozporządzenia wykonawczego Rada dokonała oczywistego błędu w ocenie;

– w szczególności umieszczenia skarżącego w wykazie osób objętych sankcjami nie może uzasadnić jedyny, przedstawiony przez Radę w tym wykazie, konkretny powód.

3) Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zakazu podwójnego karania (ne bis in idem)

– Jedyny przedstawiony przez Radę konkretny powód umieszczenia skarżącego w wykazie podmiotów objętych sankcjami był już przedmiotem sankcji brytyjskiego organu sprawującego nadzór nad mediami;

– Rada nie podnosi jakoby mimo tej sankcji, względnie po jej zastosowaniu, doszło do dalszych naruszeń prawa, które uzasadniałyby umieszczenie w wykazie.

4) Zarzut czwarty dotyczący naruszenia praw podstawowych skarżącego: wolności radia, względnie wolności mediów, wolności przemieszczania się i prawa własności

– Umieszczenie skarżącego w wykazie podmiotów objętych sankcjami stanowi nieuzasadnioną i nieproporcjonalną ingerencję w wolność mediów i swobodę wypowiedzi, ponieważ celem tej sankcji jest w szczególności przeszkodzie skarżącemu, względnie prowadzącej przez niego stacji radiowej, w dokonywaniu relacji z Europy i do Europy;

– umieszczenie skarżącego w wykazie podmiotów objętych sankcjami stanowi nieuzasadnioną i nieproporcjonalną ingerencję w inne chronione prawa podstawowe (prawo własności, wolność wykonywania działalności zawodowej, wolność przemieszczania się).

¹Rozporządzenie Rady (UE) nr 359/2011 dotyczące środków ograni-czających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Iranie (Dz.U. L 100, s. 1).