Sprawa T-263/23: Skarga wniesiona w dniu 16 maja 2023 r. - Symrise/Komisja

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2023.235.69/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 lipca 2023 r.

Skarga wniesiona w dniu 16 maja 2023 r. - Symrise/Komisja

(Sprawa T-263/23)

Język postępowania: angielski

(2023/C 235/82)

(Dz.U.UE C z dnia 3 lipca 2023 r.)

Strony

Strona skarżąca: Symrise AG (Holzminden, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci T. Kuhn, M. Rust, T.-M. Wienke, L. Bär i J. Jourdan)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2023) 1103 final z dnia 10 lutego 2023 r. nakazującej na podstawie art. 20 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 ¹  przeprowadzenie kontroli w pomieszczeniach spółki Symrise AG i we wszystkich spółkach bezpośrednio lub pośrednio zależnych tej spółki (AT.40826 - Rose);

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przysługujących stronie skarżącej praw podstawowych do nienaruszalności miru domowego i do poszanowania prywatności zagwarantowanych w art. 7 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Spółka Symrise AG podnosi, że decyzja nakazująca przeprowadzenie kontroli w jej pomieszczeniach ma (i) arbitralny charakter, ponieważ Komisja nie posiadała wystarczających, poważnych wskazówek pozwalających jej podejrzewać, iż strona skarżąca uczestniczyła w jakimkolwiek naruszeniu prawa konkurencji oraz (ii) stanowi nieproporcjonalne naruszenia praw podstawowych do nienaruszalności miru domowego i do poszanowania prywatności, gdyż nie zawiera żadnego ograniczenia w czasie.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 20 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 i uchybienia ciążącemu na Komisji obowiązkowi uzasadnienia, o którym mowa w art. 296 akapit drugi TFUE. Strona skarżąca podnosi, że w zaskarżonej decyzji naruszono ciążący na Komisji obowiązek wyraźnego i szczegółowego określenia przedmiotu kontroli, co stanowi naruszenie art. 20 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1/2003, oraz uchybiono ciążącemu na Komisji obowiązkowi uzasadnienia jej decyzji. W szczególności zaskarżona decyzja została sformułowana w taki sposób, że nie umożliwiono w niej stronie skarżącej zrozumienia zakresu kontroli, a zatem skorzystania przez nią z prawa do obrony.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003, L 1, s. 1).