Sprawa T-262/11: Skarga wniesiona w dniu 20 maja 2011 r. - Ellinikos Chrysos przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.219.18/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 lipca 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 20 maja 2011 r. - Ellinikos Chrysos przeciwko Komisji

(Sprawa T-262/11)

(2011/C 219/29)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 23 lipca 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ellinikos Chrysos AE (Kifissia, Grecja), (przedstawiciele: adwokaci K. Adamantopoulos, E. Petritsi, E. Trova i P. Skouris)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2011) 1006 wersja ostateczna z dnia 23 lutego 2011 r. stwierdzającej niezgodną z prawem pomoc państwa w postaci subwencji udzielonej przez władze greckie na rzecz Ellinikos Xryssos (sprawa C 48/2008 [ex NN 61/2008]), w szczególności jej art. 1-5; oraz

– obciążenie strony pozwanej kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w toku niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argument

W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1) W ramach zarzutu pierwszego, skarżąca twierdzi, że Komisja dopuściła się wielu oczywistych błędów w zakresie ustalenia i oceny okoliczności faktycznych sprawy, które wpłynęły na stosowanie i interpretację przesłanek zaistnienia korzyści gospodarczej, w rozumieniu w art. 107 ust. 1 TFUE, po stronie Ellinikos Xryssos.

2) W ramach zarzutu drugiego, skarżąca twierdzi, że Komisja w oczywisty sposób naruszyła prawo, błędnie stosując i interpretując aspekt definicji pomocy państwa w postaci zaistnienia korzyści gospodarczej, w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, błędnie stosując test prywatnego inwestora.

3) W ramach zarzutu trzeciego, skarżąca twierdzi, że Komisja wielokrotnie w oczywisty sposób naruszyła prawo, błędnie stosując i interpretując przesłanki zaistnienia korzyści gospodarczej, w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, ustalając zaistnienie takiej korzyści gospodarczej na podstawie własnych bezpodstawnych, wybiórczych i arbitralnych argumentów dotyczących rzekomej wartości przekazanych aktywów.

4) W ramach zarzutu czwartego, skarżąca twierdzi, że Komisja w oczywisty sposób naruszyła prawo, błędnie stosując i interpretując przesłanki zaistnienia korzyści gospodarczej, w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, błędnie uznając, iż zastosowane wobec Ellinikos Xryssos zwolnienie podatkowe stanowiło korzyść gospodarczą.

5) W ramach zarzutu piątego, skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła istotne wymogi proceduralne i nadużyła władzy, uchybiając swemu obowiązkowi rzetelnego i bezstronnego zbadania sprawy.