Sprawa T-26/14 P: Odwołanie wniesione w dniu 8 stycznia 2014 r. przez Petera Schönbergera od wyroku wydanego w dniu 5 listopada 2013 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-14/12 Schönberger przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.93.26/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 29 marca 2014 r.

Odwołanie wniesione w dniu 8 stycznia 2014 r. przez Petera Schönbergera od wyroku wydanego w dniu 5 listopada 2013 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-14/12 Schönberger przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu

(Sprawa T-26/14 P)

(2014/C 93/45)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 29 marca 2014 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Peter Schönberger (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat O. Mader)

Druga strona postępowania: Trybunał Obrachunkowy Unii Europejskiej

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

– uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 5 listopada 2013 r. w sprawie F-14/12 Schönberger przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu;

– uwzględnienie żądań przedstawionych w pierwszej instancji;

– obciążenie kosztami drugiej strony postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi siedem zarzutów.

1) Zarzut pierwszy: według skarżącego, Sąd do spraw Służby Publicznej nie wypowiedział się w przedmiocie zarzutu pierwszego, zgodnie z którym liczba stanowisk dostępnych w ramach awansu w 2011 r., obejmująca tylko trzy stanowiska, była niższa o dziesięć jednostek od średniej pięcioletniej przewidzianej w regulaminie pracowniczym za okres biegnący od 2007 r. do 2011 r.

2) Zarzut drugi: skarżący podnosi, że w zaskarżonym wyroku zmieniono stanowisko stron w zakresie, w jakim stwierdzono, że postępowania w sprawie awansu rozciągające się na przestrzeni okresu od 2010 r. do 2014 r. stanowią sporny okres pięcioletni.

3) Zarzut trzeci: w zarzucie tym skarżący utrzymuje, że naruszone zostało jego prawo do obrony w związku z tym, że nie był on w stanie zająć stanowiska odnośnie do pięcioletniego okresu, jaki Sąd do spraw Służby Publicznej uznał za istotny.

4) Zarzut czwarty: skarżący podnosi brak uzasadnienia w związku z tym, że w zaskarżonym wyroku nie wyjaśniono, dlaczego za okres referencyjny należy uznać pięcioletni okres biegnący od 2010 r. do 2014 r.

5) Zarzut piąty: według skarżącego, wykładnia regulaminu pracowniczego przez Sąd do spraw Służby Publicznej jest sprzeczna z jasno wyrażoną wolą prawodawcy rozpoczęcia nowego, pięcioletniego okresu w 2014 r.

6) Zarzut szósty: w tym zarzucie skarżący twierdzi, że Sąd do spraw Służby Publicznej naruszył zasadę uzasadnionych oczekiwań w związku z tym, że oparł się w swym wyroku na takiej wykładni regulaminu pracowniczego, którą strona pozwana wyraźnie odrzucała.

7) Zarzut siódmy: skarżący podnosi, że nie zastosowano właściwie i zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zasady równego traktowania.