Sprawa T-259/12: Skarga wniesiona w dniu 11 czerwca 2012 r. - Alban Giacomo przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.227.33

Akt nienormatywny

Wersja od: 28 lipca 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 11 czerwca 2012 r. - Alban Giacomo przeciwko Komisji

(Sprawa T-259/12)

(2012/C 227/55)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 28 lipca 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Alban Giacomo SpA (Romano d'Ezzelino, Włochy) (przedstawiciele: S. Nanni Costa, F. Di Gianni, G. Coppo, avvocati)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności lub ewentualnie obniżenie grzywny nałożonej na skarżącą w razie potrzeby z wyko-rzystaniem nieograniczonego prawa orzekania, które przy-sługuje Sądowi na podstawie art. 261 TFUE;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej sprawie zaskarżona jest ta sama decyzja co w sprawie T-248/12 Carl Fuhr GmbH & C. KG przeciwko Komisji.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący niezgodnego z prawem ustalenia czasu trwania naruszenia zarzucanego Alban Giacomo SpA.

– W pierwszym zarzucie skarżąca twierdzi, że zarzucane jej naruszenie zakończyło się przy okazji ostatniego zebrania, w którym uczestniczyła, czyli w dniu 11 września 2006 r. a nie wraz z kontrolą przeprowadzoną przez Komisję w dniu 3 lipca 2007 r.

– Na poparcie tego zarzutu skarżąca powołuje się na następujące argumenty: (i) nie wykazano, że podczas zebrania w dniu 11 września 2006 r. skarżąca zawarła porozumienie dotyczące podwyższenia cen w 2007 r.; (ii) nie wykazano, że skarżąca wdrożyła rzekome poro-zumienie dotyczące podwyższenia cen w 2007 r.; (iii) nie wykazano, że skarżąca utrzymywała kontakty z konkurencją po zebraniu w dniu 11 września 2006 r.

2) Zarzut drugi dotyczący niezgodności z prawem grzywny wymierzonej Alban Giacomo SpA ze względu na sprzecz-ność z zasadami indywidualizacji kar i sankcji, niedyskrymi-nacji i proporcjonalności.

– W drugim zarzucie skarżąca podnosi, że Komisja nie dostosowała w prawidłowy sposób nałożonej na nią grzywny do jej stopnia odpowiedzialności w stosunku do innych przedsiębiorstw uczestniczących w kartelu z naruszeniem podstawowych zasad proporcjonalności, równego traktowania oraz indywidualizacji kar i sankcji.

– Na poparcie tego zarzutu skarżąca powołuje się na następujące argumenty: (i) odsetek kwot sprzedaży wykorzystany w celu obliczenia grzywny jest zbyt wysoki; (ii) alternatywnie, odmowa uznania, że do skarżącej ma zastosowanie okoliczność łagodząca jest nieuzasadniona; (iii) alternatywnie, Komisja powinna była bardziej obniżyć grzywnę wymierzoną skarżącej.