Sprawa T-258/06: Niemcy v. Komisja Wspólnot Europejskich.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2010.179.32/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 lipca 2010 r.

Wyrok Sądu z dnia 20 maja 2010 r. - Niemcy przeciwko Komisji

(Sprawa T-258/06)⁽¹⁾

(Przepisy mające zastosowanie do zamówień publicznych - Udzielanie zamówień, które nie są lub są jedynie częściowo objęte dyrektywami w sprawie zamówień publicznych - Komunikat wyjaśniający Komisji - Akt zaskarżalny - Akt, którego celem jest wywołanie skutków prawnych)

(2010/C 179/54)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 3 lipca 2010 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: M. Lumma i C. Schulze-Bahr, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: X. Lewis i B. Schima, pełnomocnicy)

Interwenienci popierający żądania strony skarżącej: Republika Francuska (przedstawiciele: początkowo G. de Bergues, a następnie G. de Bergues i J.C. Gracia, a ostatecznie G. de Bergues i J.S. Pinczer, pełnomocnicy); Republika Austrii (przedstawiciele: M. Fruhmann, C. Pesendorfer i C. Mayr, pełnomocnicy); Rzeczpospolita Polska (przedstawiciele: E. Ośniecka-Tamecka, później T. Nowakowski, potem M. Dowgielewicz, następnie M. Dowgielewicz, K. Rokicka i K. Zawisza, a ostatecznie M. Szpunar, pełnomocnicy); Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: H. Sevenster, następnie C. Wissels i M. de Grave, a ostatecznie C. Wissels, M. de Grave i Y. de Vries, pełnomocnicy); Parlament Europejski (przedstawiciele: U. Rösslein i J. Rodrigues, pełnomocnicy); Republika Grecka (przedstawiciele: D. Tsagkaraki i M. Tassopoulou, pełnomocnicy) oraz Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: Z. Bryanston-Cross, a następnie L. Seeboruth, pełnomocnicy)

Przedmiot

Stwierdzenie nieważności komunikatu wyjaśniającego Komisji dotyczącego prawa wspólnotowego obowiązującego w dziedzinie udzielania zamówień, które nie są lub są jedynie częściowo objęte dyrektywami w sprawie zamówień publicznych (Dz.U. 2006, C 179, s. 2)

Sentencja

1) Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2) Republika Federalna Niemiec pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.

3) Republika Francuska, Republika Austrii, Rzeczpospolita Polska, Królestwo Niderlandów, Parlament Europejski, Republika Grecka i Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej ponoszą własne koszty.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 294 z 2.12.2006.