Sprawa T-255/12: Skarga wniesiona w dniu 8 czerwca 2012 r. - Vakili przeciwko Radzie.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.258.23/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 25 sierpnia 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 8 czerwca 2012 r. - Vakili przeciwko Radzie

(Sprawa T-255/12)

(2012/C 258/43)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 25 sierpnia 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Bahman Vakili (Teheran, Iran) (przedstawiciel: adwokat J.M. Thouvenin)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji Rady o wpisaniu skarżącego do wykazu osób objętych sankcjami, które wynika z decyzji 2011/783/WPZiB, rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1245/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. oraz pisma Rady z dnia 23 marca 2012 r.;
stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 961/2010 w zakresie w jakim na jego mocy skarżący został wpisany do wykazu osób objętych sankcjami;
obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi 6 zarzutów.

1)
Zarzut pierwszy dotyczący braku uzasadnienia, ponieważ przedstawienie powodu zastosowania sankcji wobec strony skarżącej nie zawiera żadnych specyficznych i konkretnych względów uzasadniających taką sytuację.
2)
Zarzut drugi dotyczący naruszenia praw do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej, gdyż strona skarżąca nie została wysłuchana w postępowaniu zakończonym zastosowaniem wobec niej sankcji, ponieważ Rada nie przekazała jej obciążających ją dowodów oraz z tego względu, że strona skarżąca nie miała możliwości skutecznego przedstawienia swojego stanowiska w tym względzie.
3)
Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa, gdyż Rada nie była upoważniona do zastosowania sankcji wobec osoby z tego tylko powodu, ze osoba ta jest prezesem zarządu i oddelegowanym zarządcą jednostki, która również jest objęta sankcjami.
4)
Zarzut czwarty dotyczący błędu co do stanu faktycznego, ponieważ strona skarżąca nie może ponosić odpowiedzialności za zachowania zarzucone Export Development Bank of Iran przed objęciem przez nią funkcji dyrektora tej spółki. Strona skarżąca podważa ponadto zasadność faktów zarzuconych kierowanej przez nią spółce.
5)
Zarzut piąty dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności, gdyż nałożona sankcja nie pozwala na osiągnięcie celów, które ma realizować.
6)
Zarzut szósty dotyczący naruszenia prawa własności, ponieważ strona skarżąca nie miała możliwości korzystania z jej praw w sposób użyteczny i została objęta sankcjami w oparciu o nieistniejące podstawy prawne.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.