Sprawa T-252/19: Skarga wniesiona w dniu 15 kwietnia 2019 r. - Pech/Rada.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.213.60

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 czerwca 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 15 kwietnia 2019 r. - Pech/Rada

(Sprawa T-252/19)

Język postępowania: angielski

(2019/C 213/59)

(Dz.U.UE C z dnia 24 czerwca 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Laurent Pech (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokaci O. Brouwer i T. McGrath) Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Rady zawartej w piśmie do skarżącego z dnia 12 lutego 2019 r. o odmowie pełnego dostępu do dokumentu ST 13593 2018 INIT (opinia prawna Służby Prawnej Rady z dnia 25 października 2018 r.) zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 1049/2001 ¹ ;

- pomocniczo, nakazanie Radzie udzielenia częściowego szerszego dostępu w odniesieniu do dokumentu ST 13593 2018 INI T zgodnie z art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001; oraz

- obciążenie Rady kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącego, w tym kosztami poniesionymi przez interwenientów.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia prawa i błędnego stosowania art. 4 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia nr 1049/2001.

- Skarżący podnosi, że Rada nie wykazała, iż żądany dokument zawierał opinię prawną.

- Skarżący twierdzi ponadto, że Rada dokonała błędnej wykładni i błędnego zastosowania art. 4 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia nr 1049/2001 poprzez nieuwzględnienie przepisów prawa pierwotnego Unii podniesionych skrótowo w skardze oraz zasady możliwie najszerszego dostępu do dokumentów prawodawczych Unii, przy czym dla uzasadnienia nieujawnienia rzeczonego dokumentu oparła się ona na nieznanych prawu Unii niejasnych i subiektywnych pojęciach.

- Rada naruszyła prawo i błędnie zastosowała kryterium nadrzędnego interesu publicznego.

2. Zarzut drugi dotyczy naruszenia prawa i błędnego stosowania art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1049/2001.

- Skarżący podnosi, że Rada nie wykazała, iż pełne ujawnienie w szczególności i faktycznie naraziłoby na szwank proces podejmowania decyzji.

- Rada dokonała błędnej wykładni i błędnego zastosowania art. 4 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1049/2001 oraz orzecznictwa sądów unijnych, pomijając przepisy prawa pierwotnego Unii podniesione skrótowo w skardze oraz zasadę możliwie najszerszego dostępu do dokumentów prawodawczych Unii.

- Rada nie dokonała właściwej oceny interesu publicznego przemawiającego za ujawnieniem.

3. Zarzut trzeci, podniesiony tytułem żądania ewentualnego, dotyczy tego, że poprzez zastosowanie powołanych wyjątków do żądanego dokumentu Rada naruszyła art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001 w ten sposób, iż odmawiając dostępu do całej części analizy prawnej, w oczywisty sposób nie wypełniła ona swojego obowiązku udzielenia (właściwego i wymaganego) częściowego dostępu do żądanego dokumentu zgodnie ze wspomnianym art. 4 ust. 6.

¹ Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001, L 145, s. 43).