Sprawa T-250/14: Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2014 r. - EEB przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.194.30/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 czerwca 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2014 r. - EEB przeciwko Komisji

(Sprawa T-250/14)

(2014/C 194/39)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 24 czerwca 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: European Environmental Bureau (EEB) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: C. Stothers, Solicitor, adwokaci M. Van Kerckhove i C. Simphal)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności dorozumianej decyzji Komisji Europejskiej z dnia 13 lutego 2014 r. uznawanej, w świetle art. 8 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 ¹ , za odmowę udostępnienia pełnych i niezmienionych kopii korespondencji z dwoma państwami członkowskimi dotyczącej proponowanych przez te państwa przejściowych planów krajowych zwalniających określone spalarnie z nowych limitów emisji w okresie od 2016 r. do 2020 r.;

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, w którym twierdzi, że strona pozwana w sposób niezgodny z prawem powołała się na art. 4 ust. 2 tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 w sytuacji, w której zostało to wyraźnie wykluczone przez art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 ² .

2. Zarzut drugi, w ramach którego utrzymuje, że strona pozwana naruszyła prawo, nie dokonując wykładni zawężającej wyjątków przewidzianych w art. 4 rozporządzenia, czego wymaga art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 i art. 4 ust. 4 konwencji z Aarhus.

3. Zarzut trzeci, w ramach którego podnosi, że strona pozwana naruszyła prawo, konsultując się z osobami trzecimi na podstawie art. 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 w sytuacji, w której było oczywiste, że dokument nie powinien zostać ujawniony, oraz powołując się na te konsultacje w celu przedłużenia terminu na udzielenie odpowiedzi.

4. Zarzut czwarty, w którym twierdzi, że strona pozwana naruszyła prawo, nie rozstrzygając, które części dokumentu są objęte którymś z wyjątków i nie ujawniając pozostałej jego części w myśl art. 4 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1049/ 2001.

5. Zarzut piąty, w ramach którego utrzymuje, że opóźniając udzielenie dostępu do dokumentu strona pozwana naruszyła prawo poprzez brak wczesnego i skutecznego zapewnienia możliwości udziału społeczeństwa w trakcie przygotowywania, modyfikowania lub dokonywania przeglądów przejściowych planów krajowych, gdy wszystkie opcje są jeszcze otwarte, czego wymaga art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1367/2006.

¹ Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43).

² Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (Dz.U. L 264, s. 13).