Sprawa T-25/14: Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2014 r. - Hiszpania przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.61.20/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 1 marca 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2014 r. - Hiszpania przeciwko Komisji

(Sprawa T-25/14)

(2014/C 61/36)

Język postępowania: hiszpański

(Dz.U.UE C z dnia 1 marca 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: M. García-Valdecasas Dorrego, Abogado del Estado)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 29 października 2013 r. w sprawie ustalenia zgodności stawek jednostkowych w strefach pobierania opłat na rok 2014 na podstawie art. 17 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 391/2013, w odniesieniu do ustalenia stawki dla Hiszpanii w kwocie 71,69 EUR (Hiszpania kontynentalna) i 58,36 EUR (Hiszpania, Wyspy Kanaryjskie) oraz

– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga dotyczy decyzji Komisji z dnia 29 października 2013 r. w sprawie ustalenia zgodności stawek jednostkowych w strefach pobierania opłat na rok 2014 na podstawie art. 17 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 391/2013, w odniesieniu do ustalenia stawki dla Hiszpanii w kwocie 71,69 EUR (Hiszpania kontynentalna) i 58,36 EUR (Hiszpania, Wyspy Kanaryjskie).

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty:

1) Naruszenie art. 2 akapit pierwszy rozporządzenia Komisji (UE) nr 1191/2010 z dnia 16 grudnia 2010 r. w związku z art. 11a rozporządzenia (WE) nr 1794/2006 z dnia 6 grudnia 2006 r. ustanawiającego wspólny schemat opłat za korzystanie ze służb żeglugi powietrznej, ze względu na to, że przepisy te przewidują, że instytucje zapewniające służby ruchu lotniczego nie muszą pokrywać, w pierwszym okresie odniesienia 2012-2014, odchyleń od prognozy ruchu, które nie przekraczają prognozy ruchu lub znajdują się poniżej tej prognozy o ponad 2 %, w przypadku państw członkowskich, których przepisy krajowe, obowiązujące przed dniem 8 lipca 2010 r., przewidują zmniejszenie stawki jednostkowej wykraczające poza ogólnounijne cele.

2) Naruszenie zasady hierarchii norm ze względu na to, że decyzja nie można zmienić rozporządzenia Unii ani nie można w niej zdecydować, że podział ryzyka "należy stosować już" od progu 0 % różnicy zamiast 2 % różnicy, w przypadku gdy nie przewidziano tego wyraźnie w rozporządzeniu wykonawczym.

3) Nadużycie proceduralne, ze względu na to, że Komisja ustalając ex novo przesłankę podziału ryzyka w schemacie opłat, nie postąpiła zdaniem skarżącej zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 549/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. ustanawiającego ramy tworzenia Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej, do którego odsyła art. 15 ust. 4 nr 550/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. w sprawie zapewniania służb żeglugi powietrznej w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej. Skarżąca twierdzi, że przepisy te stanowią, iż Komisja, wspierana przez Komitet ds. Jednolitej Przestrzeni Powietrznej, przyjmuje przepisy wykonawcze w celu ustalenia schematu opłat i ponadto należy zastosować procedurę określoną w art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję.

Tytułem ewentualnym skarżąca podnosi również, że Komisja nie dopełniła obowiązku uzasadnienia aktów, a także naruszyła art. 16 rozporządzenia (WE) nr 550/2004, ze względu na to, że nie przeprowadziła ona wcześniejszej konsultacji z Komitetem ds. Jednolitej Przestrzeni Powietrznej w przedmiocie kwestii, czy stanowisko Hiszpanii jest zgodne z zasadami i przepisami dotyczącymi opłat.