Sprawa T-249/12: Skarga wniesiona w dniu 5 czerwca 2012 r. - Vestel Iberia przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.235.14/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 4 sierpnia 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 5 czerwca 2012 r. - Vestel Iberia przeciwko Komisji

(Sprawa T-249/12)

(2012/C 235/34)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 4 sierpnia 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Vestel Iberia, SL (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: P. De Baere i P. Muñiz, prawnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji KOM(2010) 22 wersja ostateczna z dnia 18 stycznia 2010 r., w której stwierdzono, że zaksięgowanie należności celnych dokonane po odprawie celnej jest uzasadnione, a zwolnienie z tych należności nie jest uzasadnione w konkretnym wypadku (REM 02/08), która została doręczona skarżącej w dniu 12 kwietnia 2012 r.;

– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1) Zarzut pierwszy, wedle którego:

– należności celne przywozowe zostały zaksięgowane z naruszeniem art. 220 ust. 2 lit. b) wspólnotowego kodeksu celnego⁽¹⁾, albowiem pozwana błędnie przyjęła, iż rozporządzenia antydumpingowe wydane w celu zwalczania przywozu z państw trzecich mają automatycznie zastosowanie w odniesieniu do towarów pozostających w swobodnym obrocie w ramach unii celnej UE-Turcja, wobec czego pozwana błędnie nie poinformowała podmiotów gospodarczych, że rozporządzenie antydumpingowe, którego sprawa dotyczy, miało także zastosowanie do towarów pozostających w swobodnym obrocie w ramach unii celnej UE-Turcja. Tytułem pomocniczym, władze tureckie popełniły błąd, gdy potwierdziły, że cło antydumpingowe nałożone na towary z państw trzecich nie ma zastosowania w odniesieniu do towarów pozostających w swobodnym obrocie w ramach unii celnej UE-Turcja. Następnie hiszpańskie organy celne także popełniły błąd, gdyż przyjęły one, że towary objęte świadectwem A.TR nie mogą być przedmiotem dodatkowych należnosci celnych ani środków ochrony handlu i nie poinformowały podmiotu gospodarczego, że dokonywany przezeń przywóz z Turcji może być objęty takimi środkami, nawet jeżeli towary zostały dopuszczone do swobodnego obrotu.

2) Zarzut drugi, wedle którego:

– powyższy błąd, popełniony przez właściwe organy celne nie mógł zostać w sposób rozsądny wykryty przez osobę zobowiązaną do uiszczenia należności, która działała w dobrej wierze, przestrzegając wszelkich obowiązujących przepisów dotyczących zgłoszeń celnych.

3) Zarzut trzeci, wedle którego:

– skarżąca spółka jest zdania, iż znajduje się ona w szczególnej sytuacji, o której mowa w art. 239 wspólnotowego kodeksu celnego, a także nie można jej przypisać świadomego działania ani ewidentnego zaniedbania w rozumieniu art. 239 tego kodeksu.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. L 302, s. 1 - wyd. spec. w jęz. polskim rozdz. 2, t. 4, s. 307; sprost.: Dz.U. wyd. spec. w jęz. polskim rozdz. 1, t. 21, s. 65, Dz.U. 2009 L 10, s. 35).