Sprawa T-248/13: Skarga wniesiona w dniu 6 listopada 2013 r. - FK przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.9.24/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 11 stycznia 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 6 listopada 2013 r. - FK przeciwko Komisji

(Sprawa T-248/13)

(2014/C 9/39)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 11 stycznia 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: FK (Damaszek, Syria) (przedstawiciele: E. Grieves, barrister, i J. Carey, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji (WE) nr 14/2007 z dnia 10 stycznia 2007 r. zmieniającego po raz 74. rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 467/2001 (Dz.U. L 6, s. 6) w zakresie, w jakim stosuje się ono do skarżącego, i decyzji Komisji z dnia 6 marca 2013 r. o utrzymaniu umieszczenia w wykazie;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczący tego, że zaskarżona decyzja nie została podjęta niezwłocznie bądź w rozsądnym czasie.

2) Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja nie dokonała sama w sposób użyteczny oceny, czy skarżący spełniał odpowiednie kryteria. W szczególności skarżący twierdzi, że Komisja:

a) nie poszukiwała ani nie uzyskała dowodów stanowiących podstawę dla zarzutów;

b) nie upewniła się, czy uzasadnienie jest zbieżne z uzasadnieniem przywołanym przez Komitet ds. Sankcji Organizacji Narodów Zjednoczonych i nie poszukiwała ani nie uzyskała wystarczających szczegółowych danych dotyczących zarzutów, tak aby umożliwić skarżącemu udzielenie odpowiedzi na nie w sposób skuteczny;

c) nie dokonała oceny, czy którekolwiek z zarzutów opierają się na materiale uzyskanym w wyniku tortur; i

d) nie poszukiwała ani nie uzyskała odpowiedniego materiału odciążającego.

3) Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja nie zastosowała poprawnego ciężaru i standardu dowodu.

4) Zarzut czwarty dotyczący tego, że przywołane przez Komisję uzasadnienie jest wadliwe prawnie, jako że

a) żadne zarzuty nie są wsparte dowodami, wskutek czego nie wykazano, by zarzuty miały mocne podstawy;

b) niektóre zarzuty są niewystarczająco dokładne, by umożliwić skarżącemu skuteczne zakwestionowanie zarzutów;

c) niektóre zarzuty mają charakter na tyle historyczny lub niejasny, że nie wiążą się racjonalnie z odpowiednimi kryteriami; i

d) niektóre zarzuty są niespójne z materiałem odciążającym.

5) Zarzut piąty dotyczący tego, że Komisja nie przeprowadziła badania proporcjonalności poprzez wyważenie przysługujących skarżącemu praw podstawowych w odniesieniu do rzeczywistego obecnego zagrożenia, które jakoby stanowi.