Sprawa T-245/20: Skarga wniesiona w dniu 29 kwietnia 2020 r. - Watson / Parlament.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.215.53

Akt nienormatywny

Wersja od: 29 czerwca 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 29 kwietnia 2020 r. - Watson / Parlament

(Sprawa T-245/20)

Język postępowania: francuski

(2020/C 215/61)

(Dz.U.UE C z dnia 29 czerwca 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: Graham R. Watson (Edynburg, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokaci A. Schmitt i A. Grosjean)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

orzeczenie,

– że niniejsza skarga jest dopuszczalna;

– w razie potrzeby, tytułem środków organizacji postępowania lub środków dowodowych, że Parlament Europejski jest zobowiązany do przedłożenia opinii wydanych przez służbę prawną Parlamentu Europejskiego, które zdaniem strony skarżącej zostały sporządzone w dniach 16 lipca 2018 r. i 3 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem braku pewności co do dokładnej daty, lecz w każdym razie przed przyjęciem przez Prezydium Parlamentu decyzji z dnia 10 grudnia 2018 r. zmieniającej przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego (2018/C 466/02, Dziennik Urzędowy z dnia 28 grudnia 2018 r., C 466/8);

– na podstawie art. 263 TFUE, że zaskarżona decyzja indywidualna, doręczona stronie skarżącej przez wydział ds. wynagrodzeń i uprawnień socjalnych posłów Dyrekcji Generalnej ds. Finansów Parlamentu Europejskiego, dotycząca praw strony skarżącej do uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych jest nieważna, ponieważ decyzja ta stanowiła wykonanie wprowadzonego ww. decyzją prezydium z dnia 10 grudnia 2018 r. podwyższenia wieku uprawniającego do otrzymywania uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych, należnych stronie skarżącej od wieku 63 do 65 lat, poczynając od dnia 1 stycznia 2019 r.;

– na podstawie art. 277 TFUE, że ww. decyzja, przyjęta przez Prezydium Parlamentu w dniu 10 grudnia 2018 r., jest nieważna lub nie może być stosowana w zakresie, w jakim zmienia ona przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego, a dokładniej w zakresie, w jakim podwyższa ona wiek uprawniający do uzupełniających (dobrowolnych) świadczeń emerytalnych wymagalnych od dnia 1 stycznia 2019 r.

– że Parlament zostaje obciążony kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, dotyczący braku kompetencji Prezydium ratione materiae.

– po pierwsze, decyzja Prezydium z dnia 10 grudnia 2018 r. (zwana dalej "decyzją Prezydium") została przyjęta z naruszeniem statutu posła do Parlamentu Europejskiego, przyjętego decyzją Parlamentu Europejskiego z dnia 28 września 2005 r., 2005/684/WE, Euratom (Dz.U. 2005, L 262, s. 1) (zwanego dalej "statutem"). Decyzja Prezydium jest między innymi sprzeczna z przepisami art. 27 statutu, który zobowiązuje do pozostawienia w mocy "praw nabytych" lub "w trakcie nabywania".

– po drugie, decyzja Prezydium ustanawia podatek, przewidując odprowadzanie specjalnego podatku w wysokości 5 % kwoty nominalnej świadczenia emerytalnego, podczas gdy ustanawianie podatku nie należy w myśl art. 233 ust. 2 TFUE do kompetencji Prezydium.

2. Zarzut drugi, dotyczący naruszenia istotnych wymogów proceduralnych.

– po pierwsze, strona skarżąca zarzuca Prezydium, że przyjęło decyzję, nie przestrzegając zasad, których wymaga art. 233 TFUE.

– po drugie, decyzja Prezydium jest niedostatecznie uzasadniona i w ten sposób narusza obowiązek uzasadnienia przewidziany w art. 296 akapit drugi TFUE i w art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

3. Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia praw nabytych i praw w trakcie nabywania oraz zasady uzasadnionych oczekiwań.

– po pierwsze, decyzja Prezydium narusza prawa nabyte i prawa w trakcie nabywania wynikające zarówno z ogólnych zasad prawa jak i statutu, który wyraźnie zobowiązuje do utrzymania ich "w pełni" (art. 27).

– po drugie, decyzja prezydium narusza zasadę uzasadnionych oczekiwań.

4. Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności oraz zasad równości traktowania i niedyskryminacji.

– po pierwsze, naruszenia praw strony skarżącej są nieproporcjonalne w odniesieniu do celów, których osiągnięciu ma służyć decyzja Prezydium.

– po drugie, należy orzec, że decyzja Prezydium nie może być stosowana z powodu naruszenia zasad równości traktowania i niedyskryminacji.

5. Zarzut piąty, dotyczący naruszenia zasady pewności prawa oraz braku przepisów przejściowych.

– po pierwsze, decyzja Prezydium narusza zasadę pewności prawa, ponieważ niezgodnie z prawem wiążą się z nią skutki wsteczne.

– po drugie, decyzja Prezydium narusza zasadę pewności prawa, ponieważ nie zawiera przepisów przejściowych.