Sprawa T-245/17: Skarga wniesiona w dniu 24 kwietnia 2017 r. - ViaSat/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.213.33

Akt nieoceniany

Wersja od: 3 lipca 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 24 kwietnia 2017 r. - ViaSat/Komisja

(Sprawa T-245/17)

Język postępowania: angielski

(2017/C 213/45)

(Dz.U.UE C z dnia 3 lipca 2017 r.)

Strona

Strona skarżąca: ViaSat, Inc. (Carlsbad, Kalifornia, Stany Zjednoczone Ameryki) (przedstawiciele: E. Righini, J. Ruiz Calzado oraz A. Aresu, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie dopuszczalności skargi;

- stwierdzenie bezczynności Komisji na podstawie art. 265 akapit trzeci TFEU;

- tytułem żądania ewentualnego, na podstawie art. 263 akapit drugi i czwarty TFUE, stwierdzenie nieważności w całości lub w części decyzji Komisji zawartej w dwóch pismach z dnia 14 i 21 lutego 2017 r. skierowanych do strony skarżącej;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy, podniesiony na poparcie żądania stwierdzenia bezczynności, dotyczący braku podjęcia przez Komisję decyzji w celu uniemożliwienia innego używania pasma częstotliwości 2 GHz.

- Komisja niezgodnie z prawem nie przyjęła decyzji, że używanie pasma częstotliwości 2 GHz dla satelitarnych usług komunikacji ruchomej w zasadniczo naziemnej sieci stanowi istotną zmianę używania pasma częstotliwości 2 GHz, zharmonizowanego i przyznawanego na szczeblu Unii Europejskiej w unijnej procedurze selekcji. Komisja powinna była wypełnić swe obowiązki i podjąć działania w celu przyjęcia decyzji zakazującej krajowym organom regulacyjnym zezwolenia Inmarsat używania pasma częstotliwości 2 GHz zasadniczo do usług powietrze-ziemia zamiast do satelitarnych usług komunikacji ruchomej ("MSS") sieci satelitarnej zgodnie z unijnymi decyzjami MSS.

2. Zarzut drugi, podniesiony na poparcie żądania stwierdzenia bezczynności, dotyczący braku podjęcia przez Komisję środków w celu uniknięcia fragmentacji rynku wewnętrznego.

- Komisja jest zobowiązana korzystać ze swych uprawnień tak, aby zapobiegać ryzyku fragmentacji rynku wewnętrznego ogólnoeuropejskich satelitarnych usług komunikacji ruchomej gwarantujących powszechną łączność, do której mogłoby dojść gdyby krajowe organy regulacyjne zezwoliły z własnej inicjatywy danej spółce na użytkowanie pasma częstotliwości 2 GHz do nowego celu. Niewykonanie tego obowiązku w odpowiedzi na pismo skarżącej oraz wnioski krajowych organów regulacyjnych o udzielenie instrukcji zwiększa ryzyko, że niektóre państwa członkowskie zezwolą na używanie pasma częstotliwości 2 GHz do innych celów.

3. Zarzut trzeci, podniesiony pomocniczo na poparcie żądania stwierdzenia nieważności, dotyczący błędów w wykładni.

- Należy stwierdzić nieważność decyzji Komisji zawartej w ww. pismach z dnia 14 i 21 lutego 2017 r., gdyż Komisja dokonała błędnej wykładni: i) przepisów określających jej uprawnienia w dziedzinie harmonizacji satelitarnych usług komunikacji ruchomej; ii) zakresu jej obowiązków w kwestii zapewnienia pełnego poszanowania ogólnych zasad prawa Unii w dziedzinie zamówień publicznych, które mają zastosowanie w tej sprawie; iii) jej obowiązków w zakresie zapobiegania rozbieżnościom w decyzjach przyjmowanych przez państwa członkowskie oraz zapewnienia, że wewnętrzny rynek ogólnoeuropejskich satelitarnych usług komunikacji ruchomej gwarantujących powszechną łączność nie ulegnie fragmentacji oraz iv) zakresu jej obowiązku lojalnej współpracy w celu wspomagania państw członkowskich w wykonywaniu zadań wynikających z traktatów.