Sprawa T-245/13: Skarga wniesiona w dniu 2 maja 2013 r. - Zjednoczone Królestwo przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.189.27/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 29 czerwca 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 2 maja 2013 r. - Zjednoczone Królestwo przeciwko Komisji

(Sprawa T-245/13)

(2013/C 189/56)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 29 czerwca 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: D. Wyatt, QC, V. Wakefield, Barrister, i C. Murrell, pełnomocnik)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– Stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji z dnia 26 lutego 2013 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie w odniesieniu do pozycji w załączniku dotyczącej ekstrapolacji korekty w wysokości 5,19 % wydatków poniesionych w Irlandii Północnej w roku finansowym 2010 wynoszącej 16.513.582,57 EUR (Dz.U. L 67, s. 31); i

– Obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1) Pierwszy zarzut dotyczy tego, iż Komisja naruszyła prawo i popełniła błąd co do okoliczności faktycznych oraz nie wzięła pod uwagę względów dotyczących rozmiarów możliwych strat dla funduszy UE w objętym wnioskiem roku 2009 wynikających z błędów przy określaniu kwalifikującego się obszaru w 2005 r. mających wpływ na początkowy przydział uprawnień oraz (w konsekwencji) nie uwzględniła okoliczności, iż w dużej większości przypadków nadmiernych płatności na rzecz rolników ryzyko dla funduszy ograniczało się do około 22 % wydatków, czyli proporcji wydatków obejmujących "element powierzchni".

2) Drugi zarzut dotyczy tego, że Komisja naruszyła prawo i popełniła błąd co do okoliczności faktycznych błędnie przyjmując, iż Northern Ireland Department of Agriculture and Rural Development (departament rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich Irlandii Północnej "DARD") zastosował nieprawidłowo lub w ogóle nie zastosował przepisów dotyczących nienależnych płatności, sankcji oraz celowej niezgodności oraz że w konsekwencji Komisja przypisała zbyt duże znaczenie względom dotyczącym rozmiarów możliwych strat dla funduszy UE lub nie wzięła pod uwagę tych względów. W szczególności Komisja:

– niesłusznie zarzuciła rzekomo "systematyczne" przeliczanie uprawnień przez DARD;

– niesłusznie twierdziła, iż błędy popełnione w 2005 r. mogły mieć rzeczywisty wpływ na historyczny element wartości uprawnień;

– przyjęła błędną metodę obliczania nadmiernych płatności;

– przyjęła błędne podejście w stosunku do sankcji, zwłaszcza:

– przyjmując błędny sposób obliczania sankcji; oraz

– niesłusznie twierdząc, iż sankcję należy wymierzyć za każdy rok w przypadkach gdy sankcja miała zastosowanie w 2005 r. lecz nie w kolejnych latach objętych wnioskiem - w niniejszym przypadku w 2009 r. - kiedy to nadmierna płatność wynikała z tego samego błędu co błąd za który wymierzono sankcję w 2005 r.

– przyjęła błędne podejście do celowej niezgodności.