Sprawa T-244/22: Skarga wniesiona w dniu 3 maja 2022 r. - Pshonka/Rada

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2022.244.42/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 27 czerwca 2022 r.

Skarga wniesiona w dniu 3 maja 2022 r. - Pshonka/Rada

(Sprawa T-244/22)

Język postępowania: czeski

(2022/C 244/57)

(Dz.U.UE C z dnia 27 czerwca 2022 r.)

Strony

Skarżący: Viktor Pavlovych Pshonka (Kijów, Ukraina) (przedstawiciel: adwokat M. Mleziva)

Pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2022/376 z dnia 3 marca 2022 r. dotyczącej zmiany decyzji 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2021/375 z dnia 3 marca 2021 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie, w zakresie, w jakim wskazana decyzja i wskazane rozporządzenie dotyczą skarżącego;

- obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa do dobrej administracji

- skarżący uzasadnia swą skargę między innymi tym, że przy przyjmowaniu zaskarżonej decyzji Rada Unii Europejskiej nie działała z należytą starannością, gdyż przed przyjęciem zaskarżonej decyzji nie wzięła pod uwagę twierdzeń skarżącego ani przedstawionych przez niego dowodów, które świadczą na jego korzyść, tylko opierała się głównie na informacjach przekazanych przez władze Ukrainy i nie zażądała informacji uzupełniających o przebiegu dochodzenia na Ukrainie.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa własności przysługującego skarżącemu

- skarżący twierdzi w tym względzie, że ograniczenia, które zostały na niego nałożone, są nieproporcjonalne i nadmierne oraz naruszają gwarancje prawnomiędzynarodowej ochrony przysługującego mu prawa własności.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia praw podstawowych skarżącego zagwarantowanych mu przez Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności

- skarżący twierdzi w tym względzie, że nałożenie na niego ograniczeń naruszyło jego prawo do rzetelnego procesu sądowego, zasadę domniemania niewinności, prawo do obrony, a także do ochrony własności prywatnej.