Sprawa T-240/11: Skarga wniesiona w dniu 4 maja 2011 r. - L'Oréal przeciwko OHIM - United Global Media Group (MyBeauty).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.204.27/1

Akt nienormatywny
Wersja od: 9 lipca 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 maja 2011 r. - L'Oréal przeciwko OHIM - United Global Media Group (MyBeauty)

(Sprawa T-240/11)

(2011/C 204/48)

Język skargi: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 9 lipca 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: L'Oréal (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokaci A. von Mühlendahl i S. Abel)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: United Global Media Group, Inc. (El Segundo, U.S.A.)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe wzory) wydanej w dniu 3 lutego 2011 r. w sprawie R 898/2010-1;

– obciążenie pozwanej kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez skarżącą w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą; lub

– ewentualnie obciążenie United Global Media Group, Inc., w razie jej przystąpienia do sprawy przed Sądem w charakterze interwenienta, kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez skarżącą w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy "MyBeauty TV" dla towarów z klas 3, 35 i 41 - zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 6406755.

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: United Global Media Group, Inc.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: United Global Media Group, Inc oparła swój sprzeciw na art. 8 ust. 4 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego twierdząc, że jest właścicielem wielu wcześniejszych niezarejstrowanych znaków towarowych, które są podobne do znaku towarowego skarżącej.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Oddalenie sprzeciwu. W odniesieniu do kosztów Wydział Sprzeciwów zaobserwował, że wnosząca sprzeciw, jako strona, która przegrała sprawę, powinna zazwyczaj pokryć koszty pełnomocnictwa poniesione przez skarżącą, lecz z uwagi na to, że skarżąca nie wyznaczyła pełnomocnika w rozumieniu art. 93 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, nie poniosła ona takich kosztów.

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania i obciążenie skarżącej kosztami postępowania poniesionymi przez wnoszącą sprzeciw.

Podniesione zarzuty: Skarżąca utrzymuje, że należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji, ponieważ narusza ona art. 85 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 207/2009. Zgodnie z tym przepisem strona przegrywająca w postępowaniu w sprawie sprzeciwu powinna pokryć poniesione przez stronę wygrywającą koszty istotne dla postępowania. Artykuł 85 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego nie ogranicza tego obowiązku do kosztów poniesionych z tytułu udzielenia pełnomocnictwa zawodowemu pełnomocnikowi w rozumieniu art. 93 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego. Zasada 94 rozporządzenia wykonującego rozporządzenie w sprawie wspólnotowego znaku towarowego również nie zawiera przepisu, zgodnie z którym jedynie koszty zawodowego pełnomocnictwa mogą podlegać zwrotowi. Zasada 94 ustanawia raczej "górną granicę" kosztów podlegających zwrotowi w przypadku, gdy zawodowy pełnomocnik działał w imieniu strony wygrywającej. W zakresie, w jakim zasada 94 rozporządzenia wykonującego rozporządzenie w sprawie wspólnotowego znaku towarowego ma być interpretowana jako zabraniająca jakiegokolwiek zwrotu kosztów w takim przypadku, jaki ma miejsce w niniejszej sprawie, zasada ta jest całkowicie sprzeczna z art. 85 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, a zatem jest nieważna lub nie może być stosowana.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.