Sprawa T-24/11: Bank Refah Kargaran v. Rada Unii Europejskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.304.14

Akt jednorazowy

Wersja od: 19 października 2013 r.

Wyrok Sądu z dnia 6 września 2013 r. - Bank Refah Kargaran przeciwko Radzie

(Sprawa T-24/11) ¹

(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu niedopuszczenia do rozprzestrzeniania broni jądrowej - Zamrożenie funduszy - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony - Prawo do skutecznej ochrony sądowej)

(2013/C 304/24)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 19 października 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Bank Refah Kargaran (Teheran, Iran) (przedstawiciel: adwokat J.M. Thouvenin)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bishop i R. Liudvinaviciute-Cordeiro, pełnomocnicy)

Interwenient popierający żądania strony pozwanej: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo F. Erlbacher i M. Konstantinidis, następnie A. Bordes i M. Konstantinidis, pełnomocnicy)

Przedmiot

Po pierwsze, żądanie stwierdzenia, że decyzja Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylająca wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB (Dz.U. L 195, s. 39) nie znajduje zastosowania do skarżącego, po drugie, żądanie stwierdzenia nieważności rozporządzenia Rady (UE) nr 961/2010 z dnia 25 października 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 423/2007 (Dz.U. L 281, s. 1), rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 961/2010 (Dz.U. L 88, s. 1) oraz rozporządzenia Rady (UE) nr 1263/2012 z dnia 21 grudnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 267/2012 (Dz.U. L 356, s. 34), oraz wszystkich przyszłych rozporządzeń, które będą uzupełniać lub zastępować te rozporządzenia do czasu wydania wyroku kończącego postępowanie w instancji, o ile akty te dotyczyć będą skarżącego, po trzecie, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady 2010/644/WPZiB z dnia 25 października 2010 r. zmieniającej decyzję 2010/413/WPZiB (Dz.U. L 281, s. 81), decyzji Rady 2011/783/WPZiB z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącej zmiany decyzji 2010/413/WPZiB (Dz.U. L 319, s. 71), rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1245/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 961/2010 (Dz.U. L 319, s. 11) i decyzji Rady 2012/829/WPZiB z dnia 21 grudnia 2012 r. zmieniającej decyzję 2010/413 (Dz.U. L 356, s. 71), a także wszystkich przyszłych aktów, które będą uzupełniać lub zastępować te akty do czasu wydania wyroku kończącego postępowanie w instancji, o ile akty te będą dotyczyć skarżącego, oraz po czwarte, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji zawartych w pismach z dnia 28 października 2010 r. i 5 grudnia 2011 r.

Sentencja

1) W zakresie dotyczącym Banku Refah Kargaran stwierdza się nieważność:

- załącznika II do decyzji Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB, zmienionej decyzją Rady 2010/644/WPZiB z dnia 25 października 2010 r. i następnie decyzją Rady 2011/783/WPZiB z dnia 1 grudnia 2011 r.;

- decyzji 2010/644;

- załącznika VIII do rozporządzenia Rady (UE) nr 961/2010 z dnia 25 października 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 423/2007, zmienionego rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1245/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącym wykonania rozporządzenia nr 961/2010;

- decyzji 2011/783;

- rozporządzenia wykonawczego nr 1245/2011;

- załącznika IX do rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie nr 961/2010.

2) Skutki wywoływane przez załącznik II do decyzji 2010/413, zmienionej decyzją 2010/644 i następnie decyzją 2011/783, w stosunku do Banku Refah Kargaran zostają utrzymane w mocy do czasu, gdy skuteczne stanie się stwierdzenie nieważności załącznika IX rozporządzenia nr 267/2012 w zakresie dotyczącym Banku Refah Kargaran.

3) Postępowanie w przedmiocie żądania stwierdzenia, że decyzja 2010/413 nie znajduje zastosowania do Banku Refah Kargaran, zostaje umorzone.

4) W pozostałym zakresie skarga zostaje w części odrzucona i w części oddalona.

5) Rada Unii Europejskiej pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Bank Refah Kargaran.

6) Komisja Europejska pokrywa własne koszty.

¹ Dz.U. C 80 z 12.3.2011.