Sprawa T-238/11 P: Odwołanie wniesione w dniu 4 maja 2011 r. przez Luigiego Marcuccio od wyroku wydanego w dniu 15 lutego 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-81/09 Marcuccio przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2011.186.31
Akt nienormatywny(Sprawa T-238/11 P)
(2011/C 186/57)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 25 czerwca 2011 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat G. Cipressa)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania
Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:
– uchylenie zaskarżonego wyroku, w którym sąd orzekający w pierwszej instancji: a) oddalił skargę wniesioną przez wnoszącego odwołanie, b) orzekł, iż wnoszący odwołanie pokrywa trzy czwarte kosztów postępowania w pierwszej instancji; oraz
tytułem żądań podstawowych:
(B.1.1) uwzględnienie wszystkich żądań przedstawionych przez wnoszącego odwołanie w pierwszej instancji z wyjątkiem żądań dotyczących zwrotu kosztów;
(B.2.2) obciążenie strony pozwanej w pierwszej instancji obowiązkiem zwrotu na rzecz wnoszącego odwołanie trzech czwartych kosztów, które według sądu orzekającego w pierwszej instancji miał pokryć wnoszący odwołanie;
tytułem żądania pomocniczego:
(B.2) odesłanie sprawy do Sądu do spraw Służby Publicznej aby ten w odmiennym składzie ponownie wypowiedział się w przedmiocie każdego z żądań, o których mowa w poprzednich punktach (B.1.1) i (B.2.2).
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsze odwołanie dotyczy wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej (SSP) z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie F-81/09. Wyrokiem tym oddalono skargę, której przedmiotem było z jednej strony stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej o częściowym oddaleniu wniosku wnoszącego odwołanie o przyznanie mu odsetek za zwłokę od kwoty przyznanej mu przez tę instytucję renty inwalidzkiej a z drugiej strony zasądzenie na rzecz wnoszącego odwołanie zapłaty przez Komisję kwoty odpowiadającej różnicy między kwotą odsetek za zwłokę ustaloną w oparciu o kryteria, które zdaniem wnoszącego odwołanie powinny były znaleźć zastosowanie a kwotą, która została faktycznie wypłacona.
1) Zarzut pierwszy dotyczący całkowitego braku uzasadnienia decyzji, o której mowa w pkt 32 zaskarżonego wyroku oraz naruszenia obowiązku uzasadnienia ciążącego na każdej instytucji Unii Europejskiej (pkt 41 i 47 zaskarżonego wyroku).
2) Zarzut drugi dotyczący błędnej i nieracjonalnej interpretacji i błędnego i nieracjonalnego zastosowania postanowień komunikatu z dnia 8 maja 2003 r., o którym mowa w pkt 53 zaskarżonego wyroku.
3) Zarzut trzeci dotyczący błędnej i nieracjonalnej interpretacji i błędnego i nieracjonalnego zastosowania pojęcia stosowania normy prawnej przez analogię i związanych z tym norm prawa i orzeczeń sądowych (pkt 57 i 58 zaskarżonego wyroku).
4) Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady prawnej patere legem quam ipse feristi, którym obarczona jest w sposób nieusuwalny sporna decyzja oraz całkowitego braku uzasadnienia w przypadku oddalenia argumentu odnoszącego się do naruszenia zasady patere legem quam ipse fecisti (w szczególności pkt 59 zaskarżonego wyroku).
5) Zarzut piąty dotyczący niezgodności z prawem oddalenia (pkt 69 i 70 zaskarżonego wyroku) "wniosku o nałożenie kary majątkowej", choćby z powodu braku wypowiedzenia się w przedmiocie wniosku wnoszącego odwołanie dotyczącego odsetek.
6) Zarzut szósty dotyczący niezgodności z prawem oddalenia (pkt 73 i 76 zaskarżonego wyroku) wniosku o naprawienie szkody.
7) Zarzut siódmy dotyczący niezgodności z prawem obciążenia wnoszącego odwołanie trzema czwartymi kosztów postępowania.