Sprawa T-237/11: Skarga wniesiona w dniu 4 maja 2011 r. - Lidl Stiftung przeciwko OHIM - Lactimilk (BELLRAM).
Dz.U.UE.C.2011.204.25
Akt nienormatywny(Sprawa T-237/11)
(2011/C 204/46)
Język skargi: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 9 lipca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Lidl Stiftung & Co. KG (Neckarsulm, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Träger)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Lactimilk, SA (Madryt, Hiszpania)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– Stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 1 marca 2011 w sprawie R 1154/2009-4; oraz
– obciążenie pozwanego kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: oznaczenie słowne "BELLRAM" dla towarów z klasy 29 - zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 5074281
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: druga strona postępowania przez Izbą Odwoławczą
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: hiszpański graficzny znak towarowy "RAM" zarejestrowany pod nr 2414439 dla towarów z klasy 29; hiszpański graficzny znak towarowy "Ram" zarejestrowany pod nr 98550 dla towarów z klasy 29; hiszpański słowny znak towarowy "RAM" zarejestrowany pod nr 151890 dla towarów z klasy 29
Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu
Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania
Podniesione zarzuty: Skarżąca podnosi pięć zarzutów w uzasadnieniu swojej skargi.
W ramach zarzutu pierwszego skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza art. 63 ust. 2, art. 75 i 76 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 (zwanego dalej "rozporządzeniem nr 207/2009") oraz prawa do bycia wysłuchanym, ponieważ Izba Odwoławcza nie dała stronom możliwości skomentowania planowanego przez nie zastąpienia przedmiotowego zgłoszenia, przywołanego w uzasadnieniu sprzeciwu.
W ramach zarzutu drugiego skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza art. 41 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z zasadą 15 ust. 2 lit. f) rozporządzenia wykonującego, ponieważ Izba Odwoławcza wzięła pod uwagę towary, które nie zostały stosownie zidentyfikowane w sprzeciwie w terminie na jego wniesienie.
W ramach zarzutu trzeciego skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza art. 15 i art. 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ Izba Odwoławcza nie dokonała prawidłowej oceny charakteru towarów objętych zgłoszeniem, mimo przedstawionych dowodów używania znaku.
W ramach zarzutu czwartego skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza art. 76 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z zasadą 19 ust. 1 i 3 oraz zasadą 50 ust. 1 rozporządzenia wykonującego, ponieważ Izba Odwoławcza błędnie wzięła pod uwagę rzekomy wzmocniony charakter odróżniający wcześniejszego znaku.
W końcu, w ramach zarzutu piątego skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ Izba Odwoławcza błędnie przyjęła wysoki stopień podobieństwa pomiędzy towarami. W kontekście podobieństwa oznaczeń Izba Odwoławcza nie uwzględniła, iż oznaczenia te nie są podobne, względnie wykazują odległe podobieństwo, ze względu na jednolity charakter słowa "BELLRAM" w języku hiszpańskim. Oznaczenia "BELLRAM" i "RAM" nie wprowadzają w błąd, ponieważ towary wykazują odległe podobieństwo, a oznaczenia nie są do siebie podobne, względnie wykazują odległe podobieństwo.