Sprawa T-236/02: Marcuccio v. Komisja Europejska.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.311.31/1

Akt nienormatywny
Wersja od: 22 października 2011 r.

Wyrok Sądu z dnia 14 września 2011 r. - Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa T-236/02)(1)

(Przekazanie do Sądu po uchyleniu - Służba publiczna - Urzędnicy - Zatrudnienie w państwie trzecim - Przeniesienie stanowiska wraz z osobą na nim zatrudnioną - Prawo do obrony - Skarga o odszkodowanie - Nieograniczone prawo orzekania)

(2011/C 311/51)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 22 października 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat L. Garofalo)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i C. Berardis-Kayser, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata A. Dal Ferrę)

Przedmiot

Po pierwsze, wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 18 marca 2002 r., na podstawie której skarżący został przeniesiony z dyrekcji generalnej "Rozwój", przedstawicielstwa Komisji w Luandzie (Angola), do tej samej dyrekcji generalnej w Brukseli (Belgia), oraz o stwierdzenie nieważności wszystkich aktów poprzedzających, związanych lub następujących po tej decyzji, w szczególności aktów dotyczących ewentualnego zatrudnienia innego urzędnika na to stanowisko, jak również pism Komisji z dnia 13 i 14 listopada 2001 r. oraz jednej lub kilku opinii komitetu dyrekcji służby zewnętrznej a po drugie, wniosek o przyznanie świadczeń związanych ze służbą w Angoli, jak również wniosek o naprawienie poniesionej szkody.

Sentencja

1) Stwierdza się nieważność decyzji Komisji Europejskiej z dnia 18 marca 2002 r., na podstawie której Luigi Marcuccio został przeniesiony z dyrekcji generalnej "Rozwój", przedstawicielstwa Komisji w Luandzie (Angola), do tej samej dyrekcji generalnej w Brukseli (Belgia).

2) W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3) Komisja pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez L. Marcuccia.

______

(1) Dz.U. C 233 z 28.9.2002.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.