Sprawa T-231/19: Skarga wniesiona w dniu 8 kwietnia 2019 r. Klöckner Pentaplast/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.213.49

Akt nienormatywny
Wersja od: 24 czerwca 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 8 kwietnia 2019 r. Klöckner Pentaplast/Komisja
(Sprawa T-231/19)

Język postępowania: niemiecki

(2019/C 213/49)

(Dz.U.UE C z dnia 24 czerwca 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Klöckner Pentaplast GmbH (Heiligenroth, Niemcy) (przedstawiciele: N. Voß i D. Fouquet, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

-
stwierdzenie nieważności decyzji SA.34045 (2013/C) (ex 2012/NN) z dnia 28 maja 2018 r. notyfikowanej jako dokument nr C(2018) (Dz.U. 2019, L 14, s. 1) w odniesieniu do lat 2012 i 2013;
-
tytułem ewentualnym, stwierdzenie w odniesieniu do skarżącej nieważności decyzji SA.34045 (2013/C) (ex 2012/NN) z dnia 28 maja 2018 r. notyfikowanej jako dokument nr C(2018) (Dz.U. 2019, L 14, s. 1) w odniesieniu do lat 2012 i 2013 oraz;
-
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania, w tym kosztami obsługi prawnej i podróży.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

1.
Błędne uznanie, że istnieje pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust.1 TFUE

W ramach zarzutu pierwszego strona skarżąca podnosi, że pozwana naruszyła prawo, uznając podczas badania spornych zwolnień z opłaty za użytkowanie sieci, że zostały zaangażowane zasoby państwowe.

Ponadto podczas badania kryterium selektywności układ odniesienia został określony w sposób nieprawidłowy i niekompletny.

Skarżąca podnosi ponadto, że ze względu na niekompletność określonego układu odniesienia pozwana uchybiła obowiązkowi uzasadnienia ciążącemu na niej na mocy art. 296 akapit drugi TFUE.

2.
Naruszenie zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań

W ramach zarzutu drugiego strona skarżąca utrzymuje, że ze względu na charakterystyczne dla niej okoliczności mogła ona oczekiwać, że w dalszym ciągu będzie korzystać z przyznanej jej specjalnej opłaty za użytkowanie sieci.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.