Sprawa T-228/17: Skarga wniesiona w dniu 19 kwietnia 2017 r. - Zehjiang Jndia Piepline Industry/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.195.35

Akt nieoceniany

Wersja od: 19 czerwca 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 19 kwietnia 2017 r. - Zehjiang Jndia Piepline Industry/Komisja

(Sprawa T-228/17)

Język postępowania: angielski

(2017/C 195/49)

(Dz.U.UE C z dnia 19 czerwca 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: Zehjiang India Piepline Industry Co. Ltd (Wenzhou, Chiny) (przedstawiciel: S. Hirsbrunner, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/141 z dnia 26 stycznia 2017 r. nakładającego ostateczne cła antydumpingowe na przywóz niektórych spawanych doczołowo łączników rur i przewodów rurowych ze stali nierdzewnej, nawet obrobionych, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Tajwanu (Dz.U. 2017, L 22, s. 14) w zakresie, w jakim dotyczy ono skarżącej;

- obciążenie Komisji oraz ewentualnych interwenientów popierających żądania Komisji kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, poprzez który utrzymuje, że Komisja popełniła oczywiste błędy w ocenie stwierdzając, iż spawane doczołowo łączniki rur i przewodów rurowych ze stali nierdzewnej (SSBWF) odpowiadające amerykańskim i unijnym normom technicznym są zamienne.

- Komisja naruszyła ciążący na niej obowiązek dokonania oceny odpowiednich dowodów, w zakresie w jakim figurujące w zaskarżonym rozporządzeniu stwierdzenia odnoszące się do zamienności produktów są błędne, sprzeczne ze sobą lub mylące. W szczególności błędne jest stwierdzenie, zgodnie z którym jedyny współpracujący importer nie przedstawił odpowiednich dowodów.

- Komisja popełniła błąd przyjmując, że SSBWF były certyfikowane podwójnie, zgodnie z normami amerykańskimi i unijnymi. Oparła się w tym zakresie jedynie na przedstawionych w ostatniej chwili bezzasadnych twierdzeniach skarżącego w postepowaniu administracyjnym, które powołano po raz pierwszy dopiero w zaskarżonym rozporządzeniu.

2. Zarzut drugi, poprzez który utrzymuje, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie i nie przedstawiła odpowiedniego uzasadnienia w odniesieniu do kwestii dostosowania wartości normalnej, oraz oparła się na wewnętrznie sprzecznym rozumowaniu.

- Komisja popełniła błąd opierając się na danych dotyczących kosztów i produkcji przemysłu unijnego w celu określenia odpowiedniego poziomu dostosowania. Z nieuzasadnionych powodów odrzuciła propozycję dostosowania w oparciu o dane z chińskich rynków.

- W tym względzie zaskarżone rozporządzenie narusza art. 20 rozporządzenia podstawowego i art. 296 TFUE, a ponadto nie zawiera odpowiedniego uzasadnienia.

3. Zarzut trzeci, poprzez który twierdzi, że definicja okresu odniesienia zawiera oczywisty błąd w ocenie.

- Komisja postąpiła w sposób arbitralny nie uwzględniając alternatywnego okresu, pomimo iż powinna być w posiadaniu odpowiednich danych w związku z poprzednim dochodzeniem.

4. Zarzut czwarty, poprzez który utrzymuje, że procedura prowadząca do przyjęcia zaskarżonego rozporządzenia była niezgodna z ogólnymi zasadami prawa Unii, takimi jak zasada dobrej administracji, zasada przejrzystości i zasada poszanowania prawa skarżącej do obrony.

- Komisja nie przekazała skarżącej "dostępnych informacji" w odpowiednim czasie po ujawnieniu tymczasowych ustaleń. Kiedy Komisja wreszcie ujawniła te informacje oraz wszystkie inne dane i informacje po raz pierwszy w momencie ujawnienia ostatecznych ustaleń, nie pozostawiła ona skarżącej wystarczającego czasu na przeprowadzenie ich miarodajnej analizy.

- Naruszyła prawo do obrony skarżącej nie pozwalając jej na przedstawienie uwag dotyczących kluczowych ustaleń, które powołano po raz pierwszy dopiero w zaskarżonym rozporządzeniu, i które oparte są na przedstawionych w ostatniej chwili niesprawdzonych twierdzeniach skarżącego w postępowaniu administracyjnym.

5. Zarzut piąty, poprzez który utrzymuje, że zaskarżone rozporządzenie, przyjęte w dniu 26 stycznia 2017 r., w sposób błędny określa stawkę cła antydumpingowego dla skarżącej w oparciu o przepisy rozporządzenia podstawowego, które ustanawia wyjątkową metodę państwa analogicznego do celów obliczania wartości normalnej dla przywozu z Chińskiej Republiki Ludowej, podczas gdy Unia upoważniona była do stosowania takiego wyjątkowego traktowania tylko do dnia 11 grudnia 2016 r.

- Unia Europejska związała się szczegółowymi postanowieniami Protokołu przystąpienia Chin do WTO poprzez decyzję Rady w sprawie zatwierdzenia tego przystąpienia. Komisja, jako instytucja Unii, wykonując swe kompetencje zobowiązana jest do przestrzegania zobowiązań międzynarodowych podjętych przez Unię.

- Zaskarżone rozporządzenie jest ponadto niezgodne z ciążącym na Unii obowiązkiem kształtowania jej zasad antydumpingowych w zgodzie z prawem międzynarodowym, w szczególności kiedy przyjmowane przez nią przepisy mają na celu właśnie wykonanie umowy międzynarodowej zawartej przez Unię.