Sprawa T-222/11: Skarga wniesiona w dniu 20 kwietnia 2011 r. - Rautenbach przeciwko Radzie i Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.186.29/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 czerwca 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 20 kwietnia 2011 r. - Rautenbach przeciwko Radzie i Komisji

(Sprawa T-222/11)

(2011/C 186/55)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 25 czerwca 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Muller Conrad Rautenbach (Harare, Zimbabwe) (przedstawiciele: S. Smith QC, M. Lester, Barristers, i W. Osmond, Solicitor)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej i Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2011/101/WPZiB z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie środków ograniczających wobec Zimbabwe (Dz.U. L 42, s. 6) oraz rozporządzenia Komisji (UE) nr 174/2011 z dnia 23 lutego 2011 r. zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 314/2004 dotyczące niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Zimbabwe (Dz.U. L 49, s. 23), w zakresie w jakim mają one zastosowanie do strony skarżącej; oraz

– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1) Zarzut pierwszy, że zarówno rozporządzenie Komisji (UE) nr 174/2011, jak i decyzja Rady 2011/101/WPZiB nie posiadają właściwej podstawy prawnej, ponieważ zainteresowane instytucje przekroczyły zakres przysługujących im kompetencji.

2) Zarzut drugi, że strona pozwana nie jest uprawniona do nałożenia tych środków ograniczających na stronę skarżącą; ewentualnie, objęcie strony skarżącej tymi środkami jest oparte na oczywistym błędzie w ocenie, jako że strona pozwana doszła do błędnego wniosku, że zastosowanie środków ograniczających w stosunku do strony skarżącej było uzasadnione.

3) Zarzut trzeci, że sporne środki naruszają przysługujące stronie skarżącej prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej.

4) Zarzut czwarty, że strona pozwana naruszyła obowiązek uzasadnienia, ponieważ uzasadnienie, jakie zostało przedłożone nie spełnia obowiązku, jaki spoczywa w tym względzie na instytucjach UE.

5) Zarzut piąty, że sporne środki ograniczają w sposób nieuzasadniony i nieproporcjonalny prawa podstawowe strony skarżącej, w szczególności jego prawa własności, swobodę jego działalności gospodarczej oraz prawo do poszanowania jego reputacji i życia rodzinnego.