Sprawa T-221/21: Skarga wniesiona w dniu 25 kwietnia 2021 r. - Włochy / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.228.38

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 czerwca 2021 r.

Skarga wniesiona w dniu 25 kwietnia 2021 r. - Włochy / Komisja

(Sprawa T-221/21)

Język postępowania: włoski

(2021/C 228/50)

(Dz.U.UE C z dnia 14 czerwca 2021 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, C. Gererdis i E. Feola, avvocati dello Stato)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji 2021/261 z dnia 17 lutego 2021 r. w zakresie, w jakim stosuje w odniesieniu do Włoch korekty finansowe dotyczące postępowania kontrolnego AA/2017/013 (Pomoc obszarowa - wszystkie agencje płatnicze - rok budżetowy 2018-67 368 272,99 EUR) i CEB/2018/057 (rok budżetowy 2017 i opóźnienia w płatnościach - wszystkie agencje płatnicze - kwota netto 74 978 660,98 EUR - kwota brutto 75 696 497,283 EUR);

– tytułem ewentualnym - stwierdzenie nieważności tejże decyzji w zakresie, w jakim stosuje korektę zryczałtowaną w wysokości 67 368 272,99 EUR, dotyczącą postępowania kontrolnego AA/2017/013 (Pomoc obszarowa -wszystkie agencje płatnicze - rok budżetowy 2018-67 368 272,99 EUR), zamiast korekty jednorazowej określonej przez AGEA w wysokości 27 848 824,26 EUR;

– w każdym wypadku, obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy, dotyczący postępowania kontrolnego AA/2017/013 w sprawie pomocy obszarowej, jest oparty na naruszeniu art. 4 lit. h) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 (Dz.U. 2013, L 347, s. 608), w związku z definicją "trwałych użytków zielonych" przyjętej na szczeblu krajowym na podstawie dekretu ministerialnego 18/11/2014.

2. Zarzut drugi, dotyczący postępowania kontrolnego AA/2017/013, jest oparty na naruszeniu art. 52 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.U. 2013, L 347, s. 549), a także art. 12 ust. 2 i 6 rozporządzenia Komisji (UE) 907/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do agencji płatniczych i innych organów, zarządzania finansami, rozliczania rachunków, zabezpieczeń oraz stosowania euro (Dz.U. 2014, L 255, s. 18), w związku ze stosowaniem stawki zryczałtowanej, gdy istniała możliwość obliczenia rzeczywistego ryzyka dla budżetu Unii.

3. Zarzut trzeci, dotyczący postępowania kontrolnego AA/2017/013, jest oparty na naruszeniu art. 296 ust. 2 TFUE i art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w związku z zastosowaniem ogólnej klauzuli "niewspółmiernego wysiłku", która stanowiła uzasadnienie dla korekty ryczałtowej.

4. Zarzut czwarty, dotyczący postępowania kontrolnego CEB/2018/057 w sprawie opóźnień w płatnościach, jest oparty na naruszeniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 907/2014, w związku z domniemanymi opóźnieniami w płatnościach dotyczących wniosku o jednolitą płatność za rok 2016 pomimo "szczególnych warunków" w zarządzaniu związanych ze stosowaniem reformy WPR 2015-2020.