Sprawa T-220/10: Skarga wniesiona w dniu 18 maja 2010 r. - Komisja przeciwko EU Research Projects.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2010.209.40

Akt nienormatywny
Wersja od: 31 lipca 2010 r.

Skarga wniesiona w dniu 18 maja 2010 r. - Komisja przeciwko EU Research Projects

(Sprawa T-220/10)

(2010/C 209/62)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 31 lipca 2010 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: N. Bambara, pełnomocnik, i C. Erkelens, adwokat)

Strona pozwana: EU Research Projects Ltd (Hungerford, Zjednoczone Królestwo)

Żądania strony skarżącej

– Nakazanie stronie pozwanej zwrotu na rzecz Komisji należności głównej w kwocie 102.039,32 EUR wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości 4,80 % za okres od dnia 28 grudnia 2006 r. do dnia zapłaty należnej kwoty; oraz

– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez Komisję.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja wniosła niniejszą skargę na podstawie art. 272 TFUE w celu uzyskania od strony pozwanej zwrotu nadpłaty w kwocie 102.039,32 EUR wraz z odsetkami w wysokości 4,80 % od daty wymagalności długu, tj. od dnia 28 grudnia 2006 r.

Na podstawie V programu ramowego badań, rozwoju technicznego i prezentacji Wspólnoty Europejskiej (1998-2002) Komisja podpisała, między innymi ze skarżącą, "umowę w sprawie przedsięwzięć w zakresie badań i rozwoju technologicznego", oznaczoną numerem IST-2001-34850. Kwota dochodzona przez skarżącą na podstawie tej umowy stanowi równowartość różnicy między wypłaconą pozwanej zaliczką a całkowitymi kosztami kwalifikowalnymi uznanymi przez skarżącą, zgodnie ze stosownymi postanowieniami umowy, w konsekwencji wystąpienia przez pozwaną z prośbą o wycofanie się z realizacji przedsięwzięcia a także niewypełnienia przez nią stosownych zobowiązań umownych.

W uzasadnieniu skargi Komisja podnosi jeden zarzut. Twierdzi mianowicie, że pozwana naruszyła swe zobowiązania umowne, odmawiając zwrotu na rzecz Komisji różnicy między należnym pozwanej wkładem finansowym Komisji a całkowitą kwotą pobraną już tytułem zaliczki. Należny pozwanej wkład finansowy jest niższy niż całkowita kwota wypłacona jej przez skarżącą tytułem zaliczki. Ponadto zgodnie z prawem belgijskim, które ma zastosowanie do rozpatrywanej umowy, można dochodzić zwrotu wszelkich kwot, które zostały wypłacone nienależnie (nienależne świadczenie). Komisja twierdzi zatem, że pozwana winna zostać zobowiązana do zwrotu dochodzonej kwoty.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.