Sprawa T-219/14: Skarga wniesiona w dniu 2 kwietnia 2014 r.- Regione autonoma della Sardegna przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.175.49

Akt nienormatywny

Wersja od: 10 czerwca 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 2 kwietnia 2014 r.- Regione autonoma della Sardegna przeciwko Komisji

(Sprawa T-219/14)

(2014/C 175/68)

Język postepowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 10 czerwca 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Regione autonoma della Sardegna (przedstawiciele: T. Ledda, S. Sau, G. Roberti, G. Bellitti i I. Perego, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności w części lub w całości zaskarżonej decyzji, w zakresie w jakim:

– uznała rekompensatę z tytułu świadczenia usługi publicznej na podstawie ustawy regionalnej nr 15 z dnia 7 sierpnia 2012 r. oraz podwyższenie kapitału uchwalone przez walne zgromadzenie akcjonariuszy spółki Saremar w dniu 15 czerwca 2012 r. za pomoc państwa;

– uznała, że środki te są niezgodne z rynkiem wewnętrznym, nakazując ich odzyskanie;

– stwierdzenie, na podstawie art. 277 TFUE, że art. 4 lit. f) decyzji 2012/21/UE oraz pkt 9 zasad ramowych Unii Europejskiej dotyczących pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych (2011) są niezgodne z prawem i nie znajdują zastosowania;

– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga została wniesiona na decyzję Komisji Europejskiej z dnia 22 stycznia 2014 r. w sprawie środków pomocy SA.32014 (2011/C), SA.32015 (2011/C), SA.32016 (2011/C), którą Regione Sardegna ustanowił na rzecz Saremar. Ta decyzja uznaje za sprzeczną z wewnętrznym rynkiem pomoc, jaką skarżąca miałaby przyznać Saremar w celu zapewnienia usług świadczonych w ogólnym interesie w sektorze przewozu kabotażowego między Sardynią a kontynentem w latach 2011-2012, w celu zwiększenia przystępności [usług] dla użytkowników.

Na poparcie skargi skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Pozwana naruszyła art. 106 ust. 2 [TFUE], dokonując błędnej oceny okoliczności faktycznych i nie przedstawiając dostatecznego uzasadnienia w zakresie w jakim oprócz zdefiniowania w niewłaściwy sposób obowiązku usługi powszechnej Saremar, nie ograniczyła się ona do oceny oczywistego błędu, lecz wpłynęła na istotę decyzji państwa członkowskiego, oddziałując w ten sposób na jego wybory w zakresie polityki gospodarczej i społecznej;

2. Pozwana naruszyła art. 107 ust. 1 TFUE i art. 106 ust. 2 TFUE uznając, że w niniejszym przypadku nie występują przesłanki wnikające z orzecznictwa w sprawie Altmark. W tym względzie Komisja dokonała błędnej oceny okoliczności faktycznych i nie przedstawiła dostatecznego uzasadnienia, przyjmując między innymi, że rynek zawiera odpowiednie gwarancje wystarczające do spełnienia wymogów usługi publicznej określonych przez Regione Sardegna;

3. Pozwana naruszyła ponadto art. 106 ust. 2 TFUE, a także decyzje 2005/824/WE i 2012/21/UE oraz dokonała błędnej oceny okoliczności faktycznych i nie przedstawiła dostatecznego uzasadnienia w zakresie w jakim (i) uznała, że decyzja 2005/824/WE nie znajduje zastosowania ratione temporis; (ii) przyjęła w każdym razie, że zasady ustanowione w powołanych decyzjach nie zostały w niniejszym przypadku spełnione;

4. Pozwana naruszyła art. 106 ust. 2 TFUE oraz dokonała błędnej oceny okoliczności faktycznych i nie przedstawiła dostatecznego uzasadnienia, w zakresie w jakim uznała spółkę Saremar za przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnij sytuacji w rozumieniu Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw.

5. Pozwana naruszyła art. 106 ust. 2 TFUE, dokonując błędnej oceny co do okoliczności faktycznych i prawa w zakresie w jakim uznała, że nie zostały spełnione przesłanki zgodności środka przewidziane w zasadach ramowych Unii Europejskiej dotyczących pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych (2011);

6. Pozwana naruszyła wreszcie art. 107 ust. 1 TFUE oraz dokonała błędnej oceny co do okoliczności faktycznych i prawa w zakresie charakteru dokapitalizowania spółki Saremar przez Regione Sardegna, uznając iż zawiera to korzyść dla Saremar i nie jest zgodne z kryterium inwestora działającego w gospodarce rynkowej.