Sprawa T-215/18: Skarga wniesiona w dniu 27 marca 2018 r. - QB / EBC.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.211.25

Akt nienormatywny

Wersja od: 18 czerwca 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 27 marca 2018 r. - QB / EBC

(Sprawa T-215/18)

Język postępowania: francuski

(2018/C 211/32)

(Dz.U.UE C z dnia 18 czerwca 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: QB (przedstawiciel: adwokat L. Levi)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- Stwierdzenie dopuszczalności i zasadności skargi;

oraz w konsekwencji,

- stwierdzenie nieważności sprawozdania z oceny za okres 2016 oraz decyzji z dnia 23 maja 2017 r., doręczonej w dniu 28 czerwca 2017 r., w sprawie nieprzyznania skarżącej awansu płacowego;

- w razie potrzeby, stwierdzenie nieważności decyzji z września 2017 r. i decyzji dorozumianej, które odpowiednio oddalały odwołanie administracyjne i zażalenie skarżącej;

- zasądzenie od pozwanej zadośćuczynienia szacowanego ex aequo et bono na kwotę 15 000 EUR;

- obciążenie pozwanej kosztami postepowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwsze, dotyczący naruszenia przewodnika w sprawie oceny i postepowania Annual Salary and Bonus Review (ASBR), naruszenia zasady pewności prawa oraz naruszenia obowiązku staranności, których dopuściła sie pozwana przyjmując sprawozdanie z oceny za okres 2016 (zwane dalej "spornym sprawozdaniem z oceny"). Skarżąca podnosi w szczególności następujące zarzuty:

- sporne sprawozdanie z oceny zostało sporządzone przez pracownika DG-H, a nie przez oceniających;

- decyzja w sprawie spornego sprawozdania z oceny zapadła, gdy postepowanie w sprawie oceny skarżącej zostało już ostatecznie zakończone;

- okres oceny, którego dotyczy sporne sprawozdanie z oceny, jest zbyt krótki, by umożliwić ocenę roczną;

- sporne sprawozdanie z oceny nie jest narzędziem wydajności pracy.

2. Zarzut drugi, dotyczący oczywistego błędu, którym obarczone jest sporne sprawozdanie z oceny, ponieważ, po pierwsze, ocena opierała się po części na zadaniu nieukończonym z powodu zwolnienia chorobowego, a po drugie, pozytywna ocena kierownika będącego strona trzecią została opatrzona w nieprawidłowy sposób uwagami i umniejszona przez oceniających, którzy poza tym nie wzięli pod uwagę celów.

3. Zarzut trzeci, dotyczący tego, że decyzja z dnia 23 maja 2017 r. w sprawie nieprzyznania skarżącej awansu płacowego (zwana dalej "decyzją ASBR") oparta jest na niezgodnym z prawem sprawozdaniu z oceny.

4. Zarzut czwarty, dotyczący tego, że decyzja ASBR została wydana przez organ, który nie miał do tego kompetencji, ponieważ została wydana przez osobę mianowaną tymczasowo na 6 miesięcy, która nie miała wymaganego statusu, by ją wydać.

5. Zarzut piąty, dotyczący szeregu oczywistych błędów, którymi obarczona jest decyzja ASBR, ponieważ decyzja ta nie mogła wykazać underperformance w chwili jej wydania.

6. Zarzut szósty, dotyczący naruszenia wytycznych ASBR i postępowania ASBR oraz naruszenia art. 41 karty, ponieważ decyzja ASBR była pozbawiona uzasadnienia.