Sprawa T-214/21: Skarga wniesiona w dniu 19 kwietnia 2021 r. - Múka / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.242.50

Akt nienormatywny

Wersja od: 21 czerwca 2021 r.

Skarga wniesiona w dniu 19 kwietnia 2021 r. - Múka / Komisja

(Sprawa T-214/21)

Język postępowania: angielski

(2021/C 242/71)

(Dz.U.UE C z dnia 21 czerwca 2021 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ondřej Múka (Praga, Republika Czeska) (przedstawiciel: adwokat P. Kočí)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej nr C(2021) 1320 final z dnia 21 lutego 2021 r. oraz decyzji nr COMP/B2/JP *Gestdem 2020/5901 z dnia 27 października 2020 r., w których Komisja odmówiła dostępu do dokumentów, o który strona skarżąca zwróciła się we wniosku z dnia 17 września 2020 r. oraz w ponownym wniosku z dnia 12 listopada 2020 r., zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1049/2001

– nakazanie Komisji udzielenia stronie skarżącej wszelkich informacji i dostarczenia dokumentów, o dostęp do których zwróciła się we wniosku z dnia 17 września 2020 r., w terminie 30 dni od uprawomocnienia się wyroku; oraz

– obciążenie Komisji jej własnymi kosztami oraz nakazanie jej pokrycia kosztów poniesionych przez stronę skarżącą, w terminie 30 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, dotyczący tego, że niemożliwe było zastosowanie wyjątku przewidzianego w art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 ¹ , ponieważ obie procedury notyfikacyjne, na podstawie których Komisja Europejska wydała decyzje notyfikacyjne, zostały już zakończone.

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja nie przeprowadziła konkretnego i indywidualnego badania spornych dokumentów i nie przedstawiła konkretnych powodów, dla których ujawnienie spornych dokumentów mogłoby konkretnie i rzeczywiście naruszyć interes chroniony art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001.

3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja naruszyła zasady i cel rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 polegający na zapewnieniu możliwie największego prawa do publicznego dostępu do dokumentów. Komisja nie zapewniła możliwie najszerszego dostępu do dokumentów i najłatwiejszego wykonywania tego prawa, pomimo wyraźnych wymogów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1049/2001. Tym samym Komisja naruszyła motyw 4 i motyw 11 oraz art. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1049/2001.

4. Zarzut czwarty, dotyczący tego, że Komisja uchybiła obowiązkowi zapewnienia przynajmniej częściowego dostępu do żądanych dokumentów, odmawiając dostępu do wszystkich żądanych dokumentów, bez podania niezbędnego uzasadnienia w tym względzie. W ten sposób Komisja naruszyła art. 4 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001.

5. Zarzut piąty, dotyczący tego, że nie istniało ryzyko zagrożenia dla strategii dochodzeniowych Komisji. Przedmiotem wniosku o udzielenie informacji złożonego przez stronę skarżącą był dostęp do dokumentów dotyczących adekwatności wsparcia dla energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych w Republice Czeskiej i obliczeń wartości wewnętrznej stopy zwrotu z inwestycji oraz innych konkretnie określonych dokumentów, a nie informacje dotyczące procesu podejmowania decyzji przez Komisję lub jej konkretnych strategii dochodzeniowych, wstępnych ocen spraw lub planowania kroków proceduralnych.

6. Zarzut szósty, dotyczący tego, że rozporządzenie (UE) nr 1589/2015 ²  nie zakazuje udostępnienia żądanych dokumentów wymaganego rozporządzeniem (WE) nr 1049/2001. Komisja miała zatem obowiązek nadania biegu wnioskowi i ponownemu wnioskowi, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1049/2001.

7. Zarzut siódmy dotyczący tego, że egzekwowany przez Komisję od strony skarżącej obowiązek wykazania nadrzędnego interesu publicznego w ujawnieniu żądanych dokumentów jest sprzeczny z rozporządzeniem (WE) nr 1049/2001 i jego zasadami. Ponadto, w niniejszej sprawie, istniejący nadrzędny interes publiczny (w ujawnieniu żądanych dokumentów) polega na kontroli procedury legislacyjnej i zarządzaniu funduszami publicznymi. Interes ten przeważa nad wszystkimi wyjątkami przedstawionymi przez Komisję i w znacznym stopniu opiera się na dokumentach, o które wnioskuje strona skarżąca.

¹ Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001, L 145, s. 43).

² Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2015, L 248, s. 9).