Sprawa T-211/16: Skarga wniesiona w dniu 4 maja 2016 r. - Caviro Distillerie i in./Komisja.
Dz.U.UE.C.2016.260.41/2
Akt nieoceniany(Sprawa T-211/16)
(2016/C 260/52)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Caviro Distillerie Srl (Faenza, Włochy), Distillerie Bonollo SpA (Formigine, Włochy), Distillerie Mazzari SpA (Sant’Agata sul Santerion, Włochy), Industria Chimica Valenzana (ICV) SpA (Borgoricco, Włochy) (przedstawiciele: R. MacLean, Solicitor, oraz A. Bochon, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
— stwierdzenie dopuszczalności skargi;
— stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2016/176 z dnia 9 lutego 2016 r. w sprawie zakończenia postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu kwasu winowego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej produkowanego przez Hangzhou Bioking Biochemical Engineering Co. Ltd z uwagi na oczywisty błąd w ocenie okoliczności faktycznych i co do prawa w zakresie przyjętego środka oraz naruszenie art. 3 ust. 2, 3 i 5 oraz art. 17 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej;
— obciążenie pozwanej i ewentualnych interwenientów kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.
1. Zarzut pierwszy, zgodnie z którym należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji na tej podstawie, że pozwana popełniła oczywisty błąd w ocenie okoliczności faktycznych w zakresie w jakim wybrała niereprezentatywną próbę producentów Unii Europejskiej w celu dokonania oceny szkody i w ten sposób naruszyła ona przy tym art. 3 ust. 2, 3 i 5 oraz art. 17 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej, zakładając błędnie, że kryterium największego udziału sprzedaży w Unii odpowiada dostatecznie reprezentatywnej próbie.
2. Zarzut drugi, zgodnie z którym należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji na tej podstawie, że pozwana popełniła oczywisty błąd w ocenie okoliczności faktycznych szacując wpływ przywozu po cenach dumpingowych na sytuację gospodarczą przemysłu Unii i naruszyła w ten sposób art. 3 ust. 2, 3 i 5 oraz art. 17 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej.