Sprawa T-209/08: Skarga wniesiona w dniu 4 czerwca 2008 r. - Stichting Administratiekantoor Portielje przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2008.197.30/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-209/08)
(2008/C 197/52)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 2 sierpnia 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Stichting Administratiekantoor Portielje (Rotterdam, Królestwo Niderlandów) (przedstawiciel: D. Van Hove, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2008) 926 wersja ostateczna z dnia 11 marca 2008 r. w sprawie postępowania na podstawie art. 81 WE (Sprawa COMP/38.543
– Usługi w zakresie przeprowadzek międzynarodowych), doręczonej skarżącej w dniu 25 marca 2008 r., w zakresie, w jakim dotyczy skarżącej;
– tytułem żądania ewentualnego stwierdzenie nieważności art. 2 lit. e) decyzji w zakresie, w jakim dotyczy skarżącej, z przyczyn wskazanych w zarzutach czwartym lub piątym, i odpowiednie obniżenie grzywny nałożonej w art. 2 w zakresie, w jakim dotyczy skarżącej;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W ramach zarzutu pierwszego skarżąca podnosi, że decyzja narusza art. 81 WE i art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003(1), ponieważ Komisja nie wykazała należycie, że skarżąca jest przedsiębiorstwem w rozumieniu wspomnianych przepisów.
W ramach zarzutu drugiego skarżąca twierdzi, że decyzja narusza art. 81 ust. 1 WE i art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003, ponieważ w świetle okoliczności faktycznych Komisja niesłusznie przypisała skarżącej zachowanie Gosselin.
W ramach zarzutu trzeciego skarżąca utrzymuje, że decyzja narusza art. 81 WE. W pierwszej części tego zarzutu skarżąca twierdzi, że Komisja nie wykazała należycie, iż zachowanie, które można przypisać Gosselin, należy uznać za znaczne ograniczenie konkurencji w rozumieniu art. 81 WE. W drugiej części tego zarzutu skarżąca utrzymuje, że Komisja nie wykazała należycie, iż porozumienie, w którym Gosselin uczestniczyła, mogło znacząco wpływać na handel między państwami członkowskimi.
W ramach zarzutu czwartego skarżąca podnosi, że decyzja narusza art. 23 rozporządzenia nr 1/2003(2), art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17/62(3) oraz wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien(4). Komisja naruszyła te przepisy, określając wagę naruszenia, wartość sprzedaży służącą do obliczenia podstawowej kwoty grzywny nałożonej na Gosselin, i wreszcie, odmawiając uwzględnienia okoliczności łagodzących w stosunku do Gosselin przy obliczaniu grzywny.
Wreszcie, w ramach zarzutu piątego skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła zasadę równego traktowania, w szczególności określając wagę naruszenia oraz wartość sprzedaży, które Komisja uwzględniła przy obliczaniu kwoty grzywny.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, str. 1).
(2) Zob. przypis 1.
(3) Rozporządzenie Rady nr 17, pierwsze rozporządzenie wprowadzające w życie art. 85 i 86 traktatu (Dz.U. 1962, 13, str. 204).
(4) Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 1/2003 (Dz.U. 2006, C 210, str. 2).