Sprawa T-207/15: Skarga wniesiona w dniu 24 kwietnia 2015 r. - National Iranian Tanker Company/Rada.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.245.32

Akt nieoceniany
Wersja od: 27 lipca 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 24 kwietnia 2015 r. - National Iranian Tanker Company/Rada
(Sprawa T-207/15)

Język postępowania: angielski

(2015/C 245/38)

(Dz.U.UE C z dnia 27 lipca 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: National Iranian Tanker Company (Teheran, Iran) (przedstawiciele: T. de la Mare, QC, M. Lester i J. Pobjoy, barristers, R. Chandrasekera, S. Ashley i C. Murphy, solicitors)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

-
stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2015/236 z dnia 12 lutego 2015 r. zmieniającej decyzję 2010/413/ WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 39, s.18) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/230 z dnia 12 lutego 2015 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 39, s.3) w zakresie, w jakim te akty dotyczą skarżącej;
-
tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie, że art. 20 ust. 1 lit. c) decyzji Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. (ze zmianami) (zwanej dalej "decyzją") oraz art. 23 ust. 2 lit. d) rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. (ze zmianami) (zwanego dalej "rozporządzeniem") nie mają zastosowania wobec skarżącej z uwagi na ich niezgodność z prawem; oraz
-
obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.
Zarzut pierwszy, w którym skarżąca podnosi, że podejmując decyzję o ponownym umieszczeniu nazwy skarżącej w wykazie na podstawie tych samych okoliczności faktycznych, które zostały zakwestionowane przez Sąd w wyroku z dnia 3 lipca 2014 r. w sprawie T-565/12 NITC/Rada ("zwanym dalej wyrokiem "NITC/Rada"), Rada naruszyła zasady res iudicata, pewności prawa, uzasadnionych oczekiwań oraz ostateczności orzeczeń, a także naruszyła prawo skarżącej do skutecznego środka prawnego w rozumieniu art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.
2.
Zarzut drugi, w którym skarżąca utrzymuje, że Rada nie spełniła warunków, pozwalających jej na umieszczenie nazwy skarżącej w wykazie, w szczególności posłużyła się argumentem, że skarżąca udziela finansowego lub logistycznego wsparcia rządowi Iranu. Zarzut udzielania wsparcia finansowego został zakwestionowany przez Sąd w wyroku NITC/ Rada. Skarżąca nie wspiera finansowo rządu Iranu, zaś rząd Iranu nie czerpie korzyści finansowych z działalności skarżącej, ani poprzez jej akcjonariuszy, ani w inny sposób. W wyroku NITC/Rada orzeczono, że udzielanie pośredniego wsparcia finansowego nie wystarczy, aby uznać, że owa przesłanka została spełniona. Zarzut dotyczący udzielania wsparcia logistycznego stanowi jedynie inne ujęcie zarzutów, które zostały omówione w wyroku NITC/Rada. W każdym razie nie zachodzi tu wymagany związek przyczynowy między działalnością skarżącej a rozprzestrzenianiem broni jądrowej, zaś wsparcie, jakiego udziela skarżąca, można co najwyżej zakwalifikować jako pośrednie wsparcie logistyczne.
3.
Zarzut trzeci, w którym skarżąca podnosi, że Rada naruszyła jej prawo do obrony, a także prawo do dobrej administracji i skutecznej ochrony sądowej. W szczególności Rada a) nie poinformowała skarżącej o rzeczywistych powodach ponownego umieszczenia jej nazwy w wykazie, ani nie ujawniła dowodów uwzględnionych na jej niekorzyść; i b) przed umieszczeniem jej nazwy w wykazie nie umożliwiła skarżącej przedstawienia jej stanowiska na temat tych rzeczywistych powodów lub dowodów uwzględnionych na jej niekorzyść.
4.
Zarzut czwarty, w którym skarżąca twierdzi, że Rada w sposób nieuzasadniony i nieproporcjonalny naruszyła jej podstawowe prawa, w tym prawo do poszanowania jej własności, jej działalności i dobrego imienia. Zaskarżone środki mają dla skarżącej dalekosiężne skutki na całym świecie, zarówno dla prowadzonej przez nią działalności, jak też dobrego imienia i wartości jej przedsiębiorstwa. Umieszczenie nazwy skarżącej w wykazie będzie miało potencjalnie katastrofalne skutki dla beneficjentów funduszy emerytalnych będących akcjonariuszami skarżącej, którymi w całości są niewinni irańscy obywatele, w większości emeryci. Rada nie udowodniła, że zamrożenie funduszy i środków finansowych skarżącej ma związek z jakimkolwiek prawnie uzasadnionym celem, lub jej nim uzasadnione, ani tym bardziej że jest proporcjonalne do osiągnięcia takiego celu.
5.
Zarzut piąty przedstawiony na poparcie wniosku o stwierdzenie, że jeżeli, wbrew argumentom przedstawionym w ramach zarzutu drugiego, art. 20 ust. 1 lit. c) decyzji i art. 23 ust. 2 lit. d) rozporządzenia należy rozumieć w ten sposób, że obejmują a) pośrednie wsparcie finansowe lub b) wsparcie logistyczne niemające związku z rozprzestrzenieniem broni jądrowej, kryteria te byłyby niezgodne z prawem oraz nieproporcjonalne względem celów decyzji i rozporządzenia. Arbitralny zakres tych kryteriów wynikający z tej szerszej interpretacji wykraczałby poza granice tego, co odpowiednie i konieczne dla osiągnięcia tych celów. Tak rozumiane przepisy byłyby zatem niezgodne z prawem.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.