Sprawa T-204/19: Skarga wniesiona w dniu 5 kwietnia 2019 r. - BL i BM/Rada i in.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.206.55

Akt nienormatywny
Wersja od: 17 czerwca 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 5 kwietnia 2019 r. - BL i BM/Rada i in.
(Sprawa T-204/19)

Język postępowania: francuski

(2019/C 206/56)

(Dz.U.UE C z dnia 17 czerwca 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: BL i BM (przedstawiciel: adwokat N. de Montigny)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Europejska Służba Działań Zewnętrznych i Eulex Kosovo

Żądania

Skarżący wnoszą do Sądu o:

-
tytułem żądania głównego,
-
co się tyczy praw wynikających z umowy prawa prywatnego,
-
zmianę kwalifikacji prawnej ich stosunku umownego na umowę na czas nieokreślony;
-
stwierdzenie naruszenia przez pozwanych ciążących na nich obowiązków umownych, a w szczególności obowiązku doręczenia ważnego wypowiedzenia w ramach rozwiązania umowy na czas nieokreślony;
-
w konsekwencji, nakazanie pozwanym zapłaty na rzecz skarżących odszkodowania z tytułu wypowiedzenia obliczonego na podstawie ich odpowiedniego stażu pracy, a mianowicie:
-
na rzecz BL: kwoty 48 424,65 EUR;
-
na rzecz BM: kwoty 31 552,75 EUR;
-
orzeczenie, że zwolnienie skarżących jest niezgodne z prawem i, w konsekwencji, nakazanie pozwanym zapłaty odszkodowania oszacowanego ex aequo et bono na kwotę:
-
75 000 EUR za szkodę wyrządzoną BM;
-
90 000 EUR za szkodę wyrządzoną BL;
-
stwierdzenie, że pozwani nie przedstawili dokumentacji prawnej dotyczącej rozwiązania umowy, oraz
-
nakazanie uiszczenia na rzecz skarżących kary pieniężnej w wysokości 100,00 EUR za każdy dzień zwłoki, od dnia wniesienia niniejszej skargi;
-
nakazanie przekazania skarżącym dokumentów dotyczących rozwiązania umowy;
-
nakazanie pozwanym uiszczenia odsetek od wspomnianych kwot, obliczonych według belgijskiej stopy ustawowej;
-
co się tyczy pozostałych praw:
-
stwierdzenie, że skarżący powinni być zatrudnieni jako personel tymczasowy przez jednego z trzech pierwszych pozwanych, i orzeczenie, że trzej pierwsi pozwani traktowali skarżących w sposób dyskryminujący, bez obiektywnego uzasadnienia - w odniesieniu do ich wynagrodzenia, uprawnień emerytalnych i związanych z nimi korzyści, a także gwarancji dalszego zatrudnienia;
-
nakazanie trzem pierwszym pozwanym zapłaty na rzecz każdego ze skarżących odszkodowania za utratę wynagrodzenia, emerytury, dodatków i korzyści w następstwie wskazanych w niniejszej skardze naruszeń prawa Unii;
-
nakazanie zapłaty na rzecz skarżących odsetek od powyższych kwot;
-
wyznaczenie stronom terminu na określenie wspomnianego odszkodowania przy uwzględnieniu zaszeregowania i stopnia, w ramach których należało odpowiednio zatrudnić skarżących, średniego wzrostu wynagrodzenia, rozwoju ich odpowiednich karier, dodatków, jakie skarżący powinni byli otrzymać na podstawie umów zawartych z personelem tymczasowym, a także porównanie otrzymanych rezultatów z faktycznie pobranym przez skarżących wynagrodzeniem;
-
posiłkowo,
-
nakazanie instytucjom zapłaty odszkodowania, ex aequo et bono, na rzecz skarżących z tytułu odpowiedzialności pozaumownej wynikającej z braku poszanowania ich praw podstawowych, w wysokości:
-
105 000 EUR na rzecz BM;
-
130 000 EUR na rzecz BL;
-
obciążenie pozwanych kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnoszą w szczególności siedem zarzutów w celu zmiany kwalifikacji ich umów o pracę w instytucjach na umowę o pracę na czas nieokreślony oraz naprawienia szkody wynikającej z decyzji o nieprzedłużeniu ich odpowiednich umów, a także z dokonanego przez instytucje wyboru o zastosowaniu do członków międzynarodowego personelu kontraktowego statusu niezgodnego z ich prawami podstawowymi.

1.
Zarzut pierwszy dotyczący nadużycia prawa, jakiego dopuścili się pozwani, zawierając kolejne umowy na czas określony, a także naruszenia przez tych ostatnich zasady proporcjonalności.
2.
Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez pozwanych zasady równego traktowania i niedyskryminacji.
3.
Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez pozwanych prawa skarżących do bycia wysłuchanym.
4.
Zarzut czwarty dotyczący niepewności prawnej wywołanej przez pozwanych ze szkodą dla skarżących oraz naruszenia przez pozwanych prawa do dobrej administracji.
5.
Zarzut piąty dotyczący naruszenia przez pozwanych zasady prowadzenia konsultacji z przedstawicielami personelu.
6.
Zarzut szósty dotyczący naruszenia przez pozwanych Europejskiego kodeksu dobrej praktyki administracyjnej.
7.
Zarzut siódmy dotyczący naruszenia przez pozwanych prawa do swobodnego przepływu pracowników.

Ponadto skarżący podnoszą istnienie dyskryminacji między pracownikami instytucji, a w szczególności, mając na względzie prawa przyznane personelowi tymczasowemu, w zakresie braku zapłaty różnych dodatków, składek na fundusz emerytalny, zwrotów kosztów oraz, potencjalnie, nieuwzględnienia 20-letniego stażu pracy.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.