Sprawa T-202/13: Skarga wniesiona w dniu 9 kwietnia 2013 r. - Group’Hygiene przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.171.33

Akt nienormatywny
Wersja od: 15 czerwca 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 9 kwietnia 2013 r. - Group'Hygiène przeciwko Komisji

(Sprawa T-202/13)

(2013/C 171/62)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 15 czerwca 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Group'Hygiène (Paryż, Francja) (przedstawiciele: adwokaci J.M. Leprêtre i N. Chahid-Nouraï)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie ze skutkiem natychmiastowym, na podstawie art. 263 TFUE, nieważności dyrektywy Komisji 2013/2/z dnia 7 lutego 2013 r. zmieniającej załącznik I do dyrektywy 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych, w zakresie, w jakim wprowadza ona walce do nawijania, z wyjątkiem walców do użytku przemysłowego, do wykazu przykładów opakowań;
obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1)
Zarzut pierwszy dotyczy braku właściwości Komisji, ponieważ Komisja nie mogła, w oparciu o swoje uprawnienia wykonawcze, dokonać zmiany istotnych elementów aktu podstawowego. Ponieważ na mocy dyrektywy 2013/2/UE(1) definicja opakowania została rozszerzona na produkty, które nie są objęte dyrektywą 94/62/WE(2), dyrektywa 2013/2/UE jest wadliwa z powodu braku właściwości.
2)
Zarzut drugi dotyczy nieuwzględnienia art. 296 TFUE i ogólnych zasad prawa Unii Europejskiej dotyczących obowiązku uzasadnienia, ponieważ dyrektywa 2013/2/UE nie wyjaśnia, dlaczego tylko niektóre walce do nawijania stanowią opakowania. Strona skarżąca podnosi, iż uzasadnienie aktu jest konieczne tym bardziej konieczne, że zaskarżony środek stanowi zmianę stanowiska w stosunku do wcześniejszego stanowiska organów Unii w tym względzie.
3)
Zarzut trzeci dotyczy nieuwzględnienia dyrektywy 94/62/WE, ponieważ jest oczywiste, że walce do nawijania nie mogą być uznane za opakowania, gdyż walec do nawijania stanowi czysto wewnętrzny element towaru i nie odpowiada prawnej definicji opakowania przyjętej w dyrektywie 94/62/WE.
4)
Zarzut czwarty dotyczy nieuwzględnienia zasady równości, ze względu na to, że dyrektywa 2013/2/UE różnie traktuje porównywalne sytuacje, gdyż nie uznaje za opakowania przemysłowych walców do nawijania, a walce do nawijania inne niż przemysłowe znajdują się w sytuacji obiektywnie porównywalnej, i ze względu na to, że towary posiadające cechy podobne do walców do nawijania są wyłączone z kategorii opakowań.
5)
Zarzut piąty dotyczy nieuwzględnienia zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ dyrektywa 2013/2/UE w sposób nagły i bez środków przejściowych podważa przyjęte przez ustawodawcę Unii rozwiązanie, w myśl którego walce do nawijania nie stanowią opakowań w rozumieniu dyrektywy 94/62/WE.
6)
Zarzut szósty dotyczy nieuwzględnienia zasady proporcjonalności, ze względu na to, że zaskarżony środek powoduje nieproporcjonalne skutki finansowe dla podmiotów gospodarczych z odnośnego sektora, ponieważ w odróżnieniu od innych przemysłowców producenci walców do nawijania nie mogą ograniczyć ilości produkowanych walców, gdyż stanowią one bezwzględnie niezbędną i integralną część produktu.
______

(1) Dz.U. 2013, L 37, s. 10.

(2) Dyrektywa 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych (Dz.U. L 365, s. 10).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.