Sprawa T-202/10 RENV: Stichting Woonlinie i inni v. Komisja Europejska.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.221.15/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 6 lipca 2015 r.

Postanowienie Sądu z dnia 12 maja 2015 r. - Stichting Woonlinie i in./Komisja
(Sprawa T-202/10 RENV) 1

(Pomoc państwa - Mieszkalnictwo socjalne - System pomocy przyznawanej na rzecz spółek mieszkalnictwa socjalnego - Pomoc istniejąca - Decyzja zatwierdzająca zobowiązania państwa członkowskiego - Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej)

Język postępowania: niderlandzki

(2015/C 221/21)

(Dz.U.UE C z dnia 6 lipca 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Stichting Woonlinie (Woudrichem, Niderlandy); Stichting Allee Wonen (Roosendaal, Niderlandy); Woningstichting Volksbelang (Wijk bij Duurstede, Niderlandy); Stichting WoonInvest (Leidschendam-Voorburg, Niderlandy); Stichting Woonstede (Ede, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci P. Glazener i E. Henny, następnie P. Glazener)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P.-J. Loewenthal i S. Noë, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę skarżącą: Królestwo Belgii (przedstawiciele: T. Materne i J.-C. Halleux, następnie J.-C. Halleux, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Vereniging van Institutionele Beleggers in Vastgoed, Nederland (IVBN) (Voorburg, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat M. Meulenbelt)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2009)9963 wersja ostateczna z dnia 15 grudnia 2009 r. dotyczącej pomocy państwa E 2/2005 i N 642/2009 - Niderlandy - Pomoc istniejąca i pomoc specjalna na projekty dla spółek mieszkalnictwa społecznego

Sentencja

1)
Skarga zostaje odrzucona.
2)
Stichting Woonlinie, Stichting Allee Wonen, Woningstichting Volksbelang, Stichting WoonInvest i Stichting Woonstede pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.
3)
Królestwo Belgii i Vereniging van Institutionele Beleggers in Vastgoed, Nederland (IVBN), pokrywają własne koszty.
1 Dz.U. C 179 z 3.7.2010.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.