Sprawa T-20/22: Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2022 r. - NW/Komisja

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2022.95.42

Akt nienormatywny

Wersja od: 28 lutego 2022 r.

Skarga wniesiona w dniu 12 stycznia 2022 r. - NW/Komisja

(Sprawa T-20/22)

Język postępowania: francuski

(2022/C 95/59)

(Dz.U.UE C z dnia 28 lutego 2022 r.)

Strony

Strona skarżąca: NW (przedstawiciel: adwokat M. Velardo)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji w zakresie, w jakim nakazują one odzyskanie kwot wypłaconych skarżącemu;

- nakazanie Komisji zwrotu skarżącemu kwot już odzyskanych;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania;

- posiłkowo, stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji w zakresie, w jakim nakazują one odzyskanie kwoty 3 986,72 EUR;

- skarżący żąda ponadto wypłaty odsetek od wszelkich kwot, w odniesieniu do których stanie się wierzycielem, licząc od momentu, gdy każda z tych kwot powinna mu była zostać wypłacona, do czasu faktycznego wypłacenia;

- w razie gdyby Sąd miał oddalić niniejszą skargę - gdy się rozważy wielość nieprawidłowości, których dopuścił się PMO z biegiem czasu, okoliczność, że "ulga podatkowa nie jest łatwo zauważalne na odcinku wypłaty", zapewnienia złożone skarżącemu przez PMO, dobrą wiarę skarżącego uznaną przez administrację oraz okoliczność, że skarżący (nie mając żadnego powodu do podawania w wątpliwość poziomu swojego wynagrodzenia) podjął zobowiązania finansowe proporcjonalne do takiego poziomu w ciągu lat (takie jak zaciągnięcie kredytu hipotecznego w celu zakupu domu dla swojej rodziny) - skarżący uważa, że ze względów słuszności Sąd na mocy art. 135 regulaminu postępowania powinien nakazać Komisji pokrycie przynajmniej jej własnych kosztów oraz kosztów poniesionych przez skarżącego.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi na decyzje Komisji z dnia 6 i 9 kwietnia 2021 r. oraz z dnia 4 maja 2021 r. o odzyskaniu kwot, które zostały mu nienależnie wypłacone z tytułu ulgi podatkowej na dzieci, skarżący podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący błędnej wykładni i błędnego zastosowania art. 85 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej. Skarżący uważa w tym względzie, że przesłanki przewidziane w art. 85 w odniesieniu do zwrotu nadpłaconych kwot nie zostały spełnione.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady uzasadnionych oczekiwań, jako że w niniejszym przypadku trzy przesłanki zaistnienia uzasadnionych oczekiwań, wskazane w mającym zastosowanie orzecznictwie, są spełnione.

3. Zarzut trzeci dotyczący braku uzasadnienia.