Sprawa T-20/17: Skarga wniesiona w dniu 16 stycznia 2017 r. - Węgry/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.78.36

Akt nieoceniany

Wersja od: 13 marca 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 16 stycznia 2017 r. - Węgry/Komisja

(Sprawa T-20/17)

Język postępowania: węgierski

(2017/C 078/50)

(Dz.U.UE C z dnia 13 marca 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: Węgry (przedstawiciele: M.Z. Fehér i E.Zs. Tóth)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji C(2016) 6929 wersja ostateczna Komisji z dnia 4 listopada 2016 r. dotyczącej środka SA.39235 (2015/C) (ex 2015/NN) zastosowanego przez Węgry w dziedzinie opodatkowania dochodów z reklamy.

- tytułem pomocniczym stwierdzenie nieważności w części zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim kwalifikuje jako zabronioną pomoc państwa wersję regulacji ustanowioną po zmianie w 2015 r.

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący błędnej kwalifikacji podatku od reklamy jako pomocy państwa.

Zaskarżona decyzja jest niezgodna z prawem, ponieważ Komisja dokonała błędnej kwalifikacji rozpatrywanej węgierskiej regulacji jako pomocy państwa. Nie stanowi pomocy państwa ani system opodatkowania progresywnego na zasadzie progów, w ramach którego progi i opodatkowanie zostały określone na podstawie kryteriów obiektywnych, ani obniżenie podstawy opodatkowania na rzecz przedsiębiorstw deficytowych, ani możliwość zastosowania nowego systemu opodatkowania do poprzednich lat podatkowych.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia.

Komisja naruszyła obowiązek uzasadnienia dokonując kwalifikacji jako zabronionej pomocy państwa regulacji dotyczącej podatku od reklamy zarówno w wersji zmienionej z 2014 r, jak również w wersji zmienionej z 2015 r. bez zbadania co do istoty różnicy pomiędzy tymi dwoma regulacjami. W zaskarżonej decyzji nie wskazano na podstawie jakiego wyjątku w przepisach przedsiębiorstwo ponosi korzyść majątkową w porównaniu z innym przedsiębiorstwem w tej samej sytuacji. Nie wyjaśniono w niej również, z jakiego powodu system opodatkowania progresywnego nie stanowi elementu systemu odniesienia. Nie wskazano kategorii przedsiębiorstw uprzywilejowanych w sposób wyłączny przez system opodatkowania progresywnego na zasadzie progów. Nie uzasadniono, z jakiego powodu nie uwzględniono jako zadowalających obliczeń dokonanych przez władze węgierskie w zakresie kosztów ciążących na podatnikach i na władzach podatkowych.

3. Zarzut trzeci dotyczący nadużycia władzy

Komisja dopuściła się nadużycia władzy w zakresie badania pomocy państwa przyjmując zaskarżoną decyzję, a konkretnie zakazując poboru podatków na podstawie przepisów podatkowych - kwalifikując je jako pomoc państwa - co stanowi wyłączną kompetencję państw członkowskich, bez uwzględnienia, że brak jest do tej pory orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości, względnie Sądu Pierwszej Instancji w kwestii, czy rozpatrywane opodatkowanie może zostać zakwalifikowane jako pomoc państwa.