Sprawa T-20/13 P: Odwołanie wniesione w dniu 17 stycznia 2013 r. przez Luigiego Marcuccia od wyroku wydanego w dniu 6 listopada 2012 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-41/06 RENV Marcuccio przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.71.26

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 marca 2013 r.

Odwołanie wniesione w dniu 17 stycznia 2013 r. przez Luigiego Marcuccia od wyroku wydanego w dniu 6 listopada 2012 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-41/06 RENV Marcuccio przeciwko Komisji

(Sprawa T-20/13 P)

(2013/C 71/40)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 9 marca 2013 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Luigi Marcuccio (Tricase, Włochy) (przedstawiciel: adwokat G. Cipressa)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o uznanie za nieistniejący wyroku wydanego w dniu 6 listopada 2012 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie T-41/06 RENV Marcuccio przeciwko Komisji Europejskiej lub pomocniczo o jego uchylenie w całości, a ponadto 2a) tytułem głównym, uznając, że stan postępowania na to pozwala: 2.a.a) uwzględnienie wszystkich żądań wnoszącego odwołanie przedstawionych w pierwszej instancji w ramach niniejszego sporu, w tym żądania związanego z zasądzeniem od Komisji Europejskiej zwrotu na rzecz skarżącego kosztów postępowania poniesionych przez niego w niniejszym postępowaniu odwoławczym; lub też 2b), pomocniczo, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w pierwszej instancji w celu orzeczenia ponownie ex lege w przedmiocie wszystkich żądań wnoszącego odwołanie przedstawionych w pierwszej instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsze odwołanie skierowane jest przeciwko ww. wyrokowi, w którym oddalono skargę przekazaną Sądowi do spraw Służby Publicznej do ponownego rozpoznania w drodze wyroku Sądu z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie T-20/09 Komisja przeciwko Marcucciowi, dotyczącego częściowego uchylenia wyroku wydanego w sprawie F-41/06, w którym wydano rozstrzygnięcie w sprawie skargi, w której wnoszący odwołanie żądał, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 30 maja 2005 r. w sprawie przeniesienia go w stan spoczynku z powodu niezdolności do pracy oraz szeregu aktów prawnych powiązanych z tą decyzją, a po drugie, zasądzenia od Komisji odszkodowania.

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi siedem zarzutów.

1) Uchybienia proceduralne (errores in procedendo) szkodzące jego interesom, z którymi wiążą się poważne, otwarte, jawne, rażące, widoczne, oczywiste, nienaprawialne i powodujące nieważność błędy w wyrokowaniu.

2) Całkowity brak uzasadnienia zaskarżonego wyroku.

3) Brak zgodności z prawem spornej decyzji, również ze względu na brak właściwości jej autora, uchybienia proceduralne, w tym naruszenie istotnych wymogów proceduralnych i nadużycie władzy w postaci nadużycia proceduralnego.

4) Przeinaczenie dowodów.

5) Naruszenie reguł dowodowych ze względu ich na błędne, fałszywe, kłamliwe i niedorzeczne zastosowanie, a także naruszenie szeregu zasad i norm prawnych.

6) Zaniechanie orzeczenia w przedmiocie szeregu zasadniczych aspektów sporu.

7) Brak zgodności z prawem decyzji o niedopuszczalności jednego z podniesionych przez wnoszącego odwołanie zarzutów przeciwko spornej decyzji.