Sprawa T-20/05: Skarga wniesiona w dniu 21 stycznia 2005 r. przez Outokumpu OYJ i Outokumpu Copper Products OY przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2005.82.35
Akt nienormatywny(Sprawa T-20/05)
(2005/C 82/65)
(Język postępowania: angielski)
(Dz.U.UE C z dnia 2 kwietnia 2005 r.)
W dniu 21 stycznia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Outokumpu OYJ z siedzibą w Espoo (Finlandia) i Outokumpu Copper Products OY z siedzibą w Espoo (Finlandia), reprezentowanych przez J. Ratliff, barrister oraz F. Distefano i J. Luostarinen, lawyers, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Skarżące wnoszą do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności art. 2 decyzji Komisji z dnia 3 września 2004 r. (sprawa COMP/E-1/38.069 - miedziane rury instalacyjne), w zakresie, w jakim dotyczy ona grzywny nałożonej na skarżących;
– obniżenie grzywny nałożonej na skarżące w przedmiotowej decyzji w ramach przysługującej mu jurysdykcji;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania, w tym kosztami skarżących.
Zarzuty i główne argumenty:
W zaskarżonej decyzji Komisja stwierdziła, że skarżące, podobnie jak inne przedsiębiorstwa, naruszyły art. 81 ust. 1 WE poprzez udział w serii porozumień i uzgodnionych praktykach polegających na ustalaniu cen i podziale rynku w sektorze miedzianych rur instalacyjnych.
Na poparcie swojej skargi skarżące zarzucają po pierwsze, że Komisja naruszyła prawo zwiększając wymiar nałożonej na nie grzywny o 50 % za ponowne naruszenie, w oparciu o fakt, że wobec skarżących stwierdzono już podobne naruszenie w odniesieniu do stali nierdzewnej. W tym kontekście skarżące twierdzą, że Komisja naruszyła art. 23 rozporządzenia 1/2003(1) oraz swoje własne wytyczne w sprawie wymierzania grzywien z 1998 r., podstawowe zasady proporcjonalności i równego traktowania, a także, że popełniła oczywisty błąd w ustaleniach.
Ponadto skarżące zarzucają, że Komisja naruszyła prawo i popełniła błąd w ocenie stanu faktycznego zwiększając nałożoną na skarżące grzywnę o 50 % celem odstraszenia [od naruszeń]. W tym względzie twierdzą, iż Komisja oceniła takie odstraszające skutki błędnie oraz sprzecznie z art. 23 rozporządzenia Rady 1/2003, swoimi własnymi wytycznymi w sprawie wymierzania grzywien z 1998 r., a także z podstawowymi zasadami wymierzania grzywien, wymierzania kar i proporcjonalności, biorąc pod uwagę fakt, że skarżące stały się większe od innych spółek biorących udział w naruszeniu jedynie w drodze przejęcia [innych spółek] mającego miejsce już na samym końcu naruszenia lub nawet po nim,. W tym względzie skarżące podnoszą także, że Komisja popełniła błąd biorąc pod uwagę tylko obrót, nie zaś wszystkie okoliczności dotyczące skarżących.
Wreszcie skarżące zarzucają, że Komisja w sposób oczywisty dopuściła się naruszenia prawa, biorąc pod uwagę przy wymierzaniu grzywny nie tylko "margines przetwórczy" przedsiębiorców wynikający z przetwarzania surowca miedzianego w rury instalacyjne, ale także obrót surowcem miedzianym, który nie był przedmiotem jakiejkolwiek bezprawnej współpracy. Zdaniem skarżących, rezultatem tego naruszenia jest nieproporcjonalnie wysoka grzywna.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1 z 4.1.2003, str. 1).