Sprawa T-2/11: Skarga wniesiona w dniu 4 stycznia 2011 r. - Portugalia przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2011.89.20
Akt nienormatywny(Sprawa T-2/11)
(2011/C 89/42)
Język postępowania: portugalski
(Dz.U.UE C z dnia 19 marca 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Portugalska (przedstawiciele: L. Inez Fernandes, M. Figueiredo i J. Saraiva de Almeida, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2010/668/UE z dnia 4 listopada 2010 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (notyfikowanej jako dokument nr C(2010) 7555) (Dz.U. L 288, s. 24), w zakresie, w jakim decyzja stosuje wobec Portugalii jednorazową korektę finansową dotyczącą środka POSEI za lata budżetowe 2005, 2006 i 2007, w wysokości 743.251,25 EUR.
– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca podnosi cztery zarzuty w uzasadnieniu skargi: naruszenie art. 11 rozporządzenia nr 885/2006(1), błędną wykładnię dwudziestego ósmego motywu rozporządzenia nr 43/2003(2), naruszenie art. 7 ust. 4 rozporządzenia nr 1258/1999(3) oraz naruszenie zasad równości i proporcjonalności.
W ramach zarzutu pierwszego skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła art. 1 rozporządzenia nr 885/2006, nie wskazując wyniku kontroli ani nie przedstawiając uwag w odniesieniu do lat budżetowych 2005 i 2006, uniemożliwiając zatem władzom portugalskim wykazanie, że jej wnioski odnoszące się do tych lat budżetowych były nieścisłe lub usunięcie ewentualnych braków w celu dostosowania się do uregulowań wspólnotowych i w związku z tym nie pozwalając im na skorzystanie z gwarancji procesowej przyznanej państwom członkowskim rozpatrywanym przepisem.
W ramach zarzutu drugiego skarżąca podnosi, że Komisja oparła się na błędnej wykładni dwudziestego ósmego motywu rozporządzenia nr 43/2003, ponieważ z jednej strony uznała, że kontrola przeprowadzona przez władze portugalskie była niewystarczająca w świetle uregulowań Unii zważywszy na poziom stwierdzonych uchybień nie wyjaśniając jednak nigdzie, w jakim zakresie lub dlaczego wspominane kontrole powinny być odmienne lub szersze; jednakże z drugiej strony w zasadzie uznała, że ta sama kontrola była wystarczająca celem obliczenia korekty finansowej.
Ponadto zdaniem skarżącej Komisja naruszyła również art. 7 ust. 4 rozporządzenia nr 1258/1999, zgodnie z którym Komisja podejmuje decyzję o wykluczeniu wydatków z finansowania wspólnotowego określonego w art. 2 i 3, jeśli stwierdzi, że wydatki te nie zostały dokonane zgodnie z przepisami Wspólnoty, wyłączając z finansowania wspólnotowego wydatki dokonane przez Republikę Portugalską, ponieważ błędnie stwierdziła, że wspomniane wydatki nie zostały dokonane z poszanowaniem tych uregulowań.
W ramach zarzutu trzeciego skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła art. 7 ust. 4 rozporządzenia nr 1258/1999 w zakresie, w jakim przy rozliczaniu rachunków Sekcji Gwarancji EFOGR zupełnie pominęła wytyczne zawarte w dokumencie roboczym o sygn. VI/5330/97 z dnia 23 grudnia 1997 r., które ustanowiła i wydała w celu stosowania tego przepisu, w szczególności w odniesieniu do obliczania korekt finansowych.
Wreszcie skarżąca twierdzi, że również ze względu na nieposzanowanie ww. wytycznych Komisja naruszyła ponadto zasady równości i proporcjonalności. Zdaniem skarżącej naruszyła ona bowiem zasadę równości z uwagi na to, że nie potraktowała sprawy Republiki Portugalskiej w taki sam sposób, w jaki potraktowała inne podobne przypadki, w szczególności stosując 5 % współczynnik korygujący zgodnie z wytycznymi. Skarżąca utrzymuje, że Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności, ponieważ z uwagi na nieprzestrzeganie ww. wytycznych Komisja zastosowała znacznie wyższe współczynniki korygujące - tzn. pomiędzy 44,32 % i 90,48 % - niż ten, którego zastosowanie uzasadnione było w świetle rozpatrywanej szkody finansowej.
Z tego samego względu Komisja naruszyła art. 7 ust. 4 rozporządzenia nr 1258/1999 zgodnie z którym "Komisja dokonuje oszacowania kwot, które mają być wykluczone z uwzględnieniem w szczególności stwierdzonego stopnia niezgodności. Komisja uwzględnia naturę i wagę naruszenia przepisów oraz stratę finansową poniesioną przez Wspólnotę".
______
(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 885/2006 z dnia 21 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 w zakresie akredytacji agencji płatniczych i innych jednostek, jak również rozliczenia rachunków EFGR i EFRROW.
(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 43/2003 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzeń (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001 i (WE) nr 1454/2001 w odniesieniu do pomocy dla lokalnej produkcji roślin uprawnych w najbardziej peryferyjnych regionach Unii Europejskiej.
(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1258/99 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej.